衰鬓辞馀秩,秋风入故园。结茅成暖室,汲井及清源。
邻里桑麻接,儿童笑语喧。终朝非役役,聊寄远人言。
平日压尘土,今游兴味长。
波涛围四际,台殿起中央。
鱼听晨餐鼓,云和夕炷香。
薰风休递吹,襟袂不胜凉。
石窦云封隐者家,一溪流水绕门斜。满山落叶无行路,树上寒猿剥藓花。
水国微茫境物閒,洪涛九派护禅关。帆樯下上淮连浙,楼殿高低寺裹山。
潮驾金鳌来海上,天留玉府在人间。凭阑落日芦风起,时有鱼龙听法还。
风树秋悲乞暂闲,寿星宵陨几时还。
子同房杜经纶地,夫在荀陈伯仲间。
恩重七封开表海,行高三美勒名山。
犹言未足平生养,看即元台恨莫攀。
美人昔来芙蓉傍,山为发灵水吐芒。
美人今归在何处,箫哀鼓悲葬前冈。
我欲从之似云出,友风子雨游四方。
梦魂无凭不可挽,坐揽衰滋终摧藏。
万物尽熙熙,郊天礼毕时,
安边文教远,过海赦书迟。
南牧虽无也,东封合有之。
茅堂自歌咏,何必向丹墀。
我昔在田野,东阡与南陌。
时有素心人,浊酒聊共适。
既醉各归卧,不如牛羊夕。
醒来视西牖,残月在窗隙。
宁知衰莫年,乃复困行役。
天公如佚老,言归遂耕绩。
击壤乐余年,箪瓢敢求益。
不傲南窗且采樵,乾松每带湿云烧。庖厨却得长兼味,三秀芝根五朮苗。
小亭前面接青崖,白石交加衬绿苔。
日暮松声满阶砌,不关风雨鹤归来。