一思曰:我所思兮在太山。欲往从之梁父艰。侧身东望涕沾翰。
美人赠我金错刀。何以报之英琼瑶。路远莫致倚逍遥。何为怀忧心烦劳。
二思曰:我所思兮在桂林。欲往从之湘水深。侧身南望涕沾襟。
美人赠我金琅玕。何以报之双玉盘。路远莫致倚惆怅。何为怀忧心烦伤。
三思曰:我所思兮在汉阳。欲往从之陇阪长。侧身西望涕沾裳。
美人赠我貂襜褕。何以报之明月珠。路远莫致倚踟蹰。何为怀忧心烦纡。
四思曰:我所思兮在雁门。欲往从之雪雰雰。侧身北望涕沾巾。
美人赠我锦绣段。何以报之青玉案。路远莫致倚增叹。何为怀忧心烦惋。
村鸡喔喔月坠烟,众星尽没明星悬。行人相向寂无语,风吹黄叶堕我前。
鸦集平沙乱无数,晓角一声飞上树。远绿茫茫烟草深,愁来重对前年路。
青柳映红颜,黄云蔽紫关。忽闻边使出,枝叶为君攀。
舞腰愁欲断,春心望不还。风花滚成雪,罗绮乱斑斑。
《柘枝》按舞《竹枝》歌,芗泽微闻玉颊酡。
银烛渐昏炉气冷,曲房明月奈人何。
一春长作客,连日苦多风。野树凄迷绿,檐花黯淡红。
愁随诗卷积,囊与酒樽空。巢燕如相识,频来草舍中。
远山倚空青濛濛,剡溪白匝来天东。天机不卷芳草碧,中有行地双蟠龙。
扶藜欲出人间世,俯仰明河在平地。长松忽动鹤飞来,万里刚风起衣袂。
蔷薇开落春复秋,洗屐何人继清游。凭阑一笑众山小,遥指云气看齐州。
立秋十日,早露出新凉面。斜风急雨,战退炎光一半。月上纱窗,疑是广寒宫殿。无端宋玉,撩乱生悲怨。一年好处,都被秋光占断。你且思量,今夜怎生消遣。
两眼断夕阳,两鬓羞临镜。
重门闭不开,唯与愁相竞。