片云岂是出山时,曾被东风误一吹。
归意不烦啼鴂动,闲情只许落花知。
桑麻穷巷扉长掩,烟火空林黍自炊。
粟里辋川非谬计,晴窗子细味渠诗。
蛙鸣暮夜官何为,蝶恋芳菲梦不知。
熙熙垅亩扇和风,簇簇人烟野色浓。
培溉桑麻沿汲路,经行齐麦省耕农。
饮牛润暖山摇影,接果枝青藓拆封。
酒熟花香村欲社。芒鞵藤杖似从容。
熙熙垄亩扇和风,簇簇人烟野意浓。培溉桑麻沿汲路,经行荠麦省耕农。
饮牛涧暖山摇影,接果枝青藓拆封。酒熟花香村欲社,芒鞋藤杖尽从容。
舍后秋蝉聒聒鸣,嫩凉天气雨初晴。退翁不管人间事,日理残书事后生。
独携琴剑向长安,水驿星程去路宽。篷底河声流夜月,马头岱色拥春寒。
才名自合传京洛,典则由来重汉官。我欲临风赠杨柳,青袍染出与人看。
少小属闺闼,感君意缠绵。聘以明月珠,迎以黄金鞯。
结缡自今夕,誓好永百年。采兰涉秋水,荐藻奉华筵。
合欢裁作被,朱丝操作弦。虽无兰蕙姿,向日呈芳妍。
一身皆君有,寸心私自怜。何用答嘉惠,持以弃豆笾。
在天莫为云,雨落难上天。在地莫为影,日暮愁弃捐。
婉娈保素志,跬步称比肩。
一岁农功只在春,夫夫妇妇岁艰辛。
青门旧有种瓜地,绿野新添躬稼人。
早把牛衣教诸子,欲修簪具间良辰。
夜来谷口东风过,只恐逢人间子真。
野火相连打麦田,仰看斗转月低弦。
古来但说农家乐,夜半谁知未得眠。
凿破青山骨,初营数亩丘。
泉分幽窦乳,峡束大江流。
渔唱来花径,山光落钓舟。
沙鸥惊笑语,片片起沧洲。