金铺双掩夜迢迢。无梦到屏绡。一帘疏雨,半窗残叶,禁得魂销。
香残被冷人何在,坚坐总无憀。故乡刀尺,他乡灯火,一样今宵。
风约波痕远,云含野色低。
村舂向是急,山鸟爱晴啼。
牧笛过苹渚,溪船泊柳堤。
旅魂招未得,窗草更萋萋。
松间岸帻不知暑,满地花香夜来雨。
枕流漱石客未从,明月自随波影去。
不倚清溪即对山,正怜倦鸟带云还。
朱门华屋多车马,何似幽人早闭关。
朝见芙蓉霜,暮闻梧桐雨。
纵有清夜月,秋光复几许。
宾鸿自北来,野泊未有主。
耿耿银河开,无人见牛女。
老至自悲秋,空阶听蛩语。
流萤照我床,余凉生白皦。
樽中酒不空,与君忘尔汝。
袖手长吟悲路穷,绨袍不是怯西风。
纵嘲小草应终出,欲赋长杨恐未工。
皂帽久依辽水曲,黄冠愿隐鉴湖中。
菊花满插休相笑,老态还知少壮同。
熨开诗眼静中观,春在虚无杳霭间。
风老山攀香世界,日烘踯躅锦屏山。
峙粮备岁蜂开户,坚壁防春燕抱关。
不被东风相鼓弄,苍波依旧日鸥闲。
浊酒一杯自酌酬,囊中不必问提流。卑卑此日无高论,秩秩谁人莫大猷。
李杜那能降巷伯,孙刘似欲拟荆州。乘桴未可浮沧海,且揭离骚读远游。
落日关河笛一声,感时怀抱若为平。燕台已朽千金骨,秦塞虚防万里城。
大火西流金有令,长江东去水无情。故园回首干戈满,空负沧浪白鸟盟。
愔愔庭馆不飞花,如幕垂杨一桁遮。自是今年春较晚,红阑才茁牡丹芽。
佛桑花底坐凉飔,正是幽闺七月时。作画应知特健药,镌书须倩伏灵芝。
甘回齿颊梨拳破,碧照衣襟竹个垂。欲寄美人摇落思,芭蕉和露写新诗。