落叶阑干小立时,诸公慨想到腰围。
但知官饼堪为饵,不识人间有钓矶。
秋含砧杵捣斜阳,笛引西风颢气凉。薜荔惹烟笼蟋蟀,
芰荷翻雨泼鸳鸯。当年酒贱何妨醉,今日时难不易狂。
肠断旧游从一别,潘安惆怅满头霜。
东洛言归去,西园告别来。白头青眼客,池上手中杯。——裴度
离瑟殷勤奏,仙舟委曲回。征轮今欲动,宾阁为谁开。——刘禹锡
坐弄琉璃水,行登绿缛堆。花低妆照影,萍散酒吹醅。——白居易
岸荫新抽竹,亭香欲变梅。随游多笑傲,遇胜且裴回。——张籍
澄澈连天境,潺湲出地雷。林塘难共赏,鞍马莫相催。——裴度
信及鱼还乐,机忘鸟不猜。晚晴槐起露,新雨石添苔。——刘禹锡
拟作云泥别,尤思顷刻陪。歌停珠贯断,饮罢玉峰颓。——白居易
虽有逍遥志,其如磊落才。会当重入用,此去肯悠哉。——张籍
寒蛩鸣不定,郭外水云幽。南浦雁来日,北窗人卧秋。
病身多在远,生计少于愁。薄暮西风急,清砧响未休。
秋风一何怒,吹折江头树。寒衣犹未成,风莫向郎处。
远上寒山石径斜,寒山影里见人家。鸟啼深处舂灵药,马饮春泉踏浅沙。
日落远波惊宿雁,月临荒戍起啼鸦。烟霞淡泊无人到,只有绯桃万树花。
一带天分南北限,两眉烟锁古今愁。却思太白惊人句,影入平羌江水流。
远岸无行(háng)树,经霜有伴红。
停船搜好句,题叶赠江枫。
向远岸望去,河岸的树木错落不成行。经过了秋霜的历练,已染上片片红色。
停下舟子,脑中搜罗着赞美红叶的好句,题在树叶上,赠与这岸边的枫树。
无行:没有一定的行列,东一棵,西一棵,不成行。经霜:经过秋霜。
题叶:在红叶上题诗是唐代待人常有的所谓韵事。“赠”“好句”给“江枫”,是把江枫拟人化了。
漠漠秋云澹,红藕香侵槛(jiàn)。枕倚(yǐ)小山屏,金铺向晚扃(jiōng)。
睡起横波慢,独望情何限!衰柳数声蝉,魂销似去年。
又像去年那样,窗外云淡风清,藕香侵槛。闭门倚枕,无限情思。院中衰柳上寒蝉数声,令人魂销。
澹:“淡”的异体字。浅、薄之意。槛:窗户下或长廓旁的栏杆。金铺:门上之铺首。作龙蛇诸兽之形,用以衔环。扃:门窗箱柜上的插关。这里是关门之意。
金铺双掩夜迢迢。无梦到屏绡。一帘疏雨,半窗残叶,禁得魂销。
香残被冷人何在,坚坐总无憀。故乡刀尺,他乡灯火,一样今宵。