故园却信天台隔,回首东风路渺茫。
纣(zhòu)为昏乱,虐残忠正。
周室何隆,一门三圣。
牧野致功,天亦革命。
汉祚(zuò)之兴,阶秦之衰。
虽有南面,王道陵(líng)夷(yí)。
炎光再幽,殄灭无遗。
纣王十分昏庸无道,残害忠良。
周家多么兴隆,一家中出了三位圣人。
出生草莽而功在天下,天下都起了翻天覆地的变革。
汉朝的突然兴起,同时意味着秦朝的灭亡。
虽然皇帝在南面凌驾于诸夷之上。
然而灼热的光再幽深悠长,终将灭亡得一丝不剩。
纣:指商朝最后一位君主帝辛,谥号纣,世称殷纣王、商纣王。
三圣:指的是周文王、周武王、周公三位周朝创始人、统治者。
牧野:牧野之战。周武王的联军与商朝军队在牧野进行的决战。革命:更替朝代,谓之革命。
陵夷:指衰败,走下坡路。
忆昔黄昏访老逋,小舟乘月渡西湖。暗香浮动人声寂,皓鹤飞来只影孤。
上苑孤芳过眼稀,心如铁石苦相思。三山海畔黄昏月,雪点寒梢蝶未知。
魏子手挽高丽弓,气满两石开青虹。田郎亦自号猛手,谈笑弯弓自裹肘。
秋风系马古原下,合耦翩翩习步射。眼中何有百步的,彊干惯使千年柘。
共惊二子手法利,突如流星中如树。侧身仰视秋云开,飞鸟顾之不敢度。
壮哉二子气如虹,左挥右霍真两雄。燕山秋高太白动,寒日猎猎吹胡风。
前时出军大同垒,红缨白马多乳子。柔丝斗弩不解持,吹竽之滥诚可嗤。
彼乳子者何足道,可惜王师直为老。吁嗟田魏二子真雄才,高坛大纛何有哉。
忆昔北寻马子洞,二月风雨三冬寒。乘舟济川浪汹汹,驱车遵陆泥盘盘。
挹君豪名振河悬,走过山阴识君面。燕颔虬髯熊豹姿,当时令我喜欲旋。
吁嗟交道无早晚,谊合斯须倾肺胆。翟公何署死生情,阮籍徒为青白眼。
金樽有酒池有鱼,鱼肥可脍酒可
说著嘉兴太守贤,野梅官柳亦欢然。贫民不识重租苦,老吏难将一事瞒。
但有诗书堆几上,更无歌舞到樽前。凡为郡者皆如此,天下何由不治安。
红杏枝枝娇似染,绿杨处处密成围。苦无颜色相追逐,自趁东风作雪飞。
百日织綵丝,一朝停杼机。机中有双凤,化作天边衣。
使人马如风,诚不阻音徽。影响随羽翼,双双绕君飞。
行人岂愿行,不怨不知归。所怨天尽处,何人见光辉。