昔日林间汪,风流谢客儿。
春山花又发,不见屐来时。
会昌湖上客,今已化为尘。
一束青刍奠,空思如玉人。
晨飙发荆州,落日到巴丘。方知刳剡利,可接鬼神游。
二湖豁南浸,九派驶东流。襟带三千里,尽在岳阳楼。
忆昔斗群雄,此焉争上游。吴昌屯虎旅,晋盛骛龙舟。
宋齐纷祸难,梁陈成寇雠。钟鼓长震耀,鱼龙不得休。
风雪一萧散,功业忽如浮。今日时无事,空江满白鸥。
南归非不近,愁事转与深。得记年来别,为欢始到今。
欲将神对影,忍借地言心。难舍翻生妒,骊歌且住音。
自斸青云去,长途坠玉镳。有名天所吝,无病药为妖。
月斧千家寂,霓梭五色销。梦灵虚吐凤,数短实如鸮。
筦库嗟常调,弓旌欠特招。贵儿嫌苦淡,盛叶不萧条。
往忆京华旅,相随柳外桥。行藏今止此,岁月忽同飘。
留札宽亲抱,缄文付稚髫。敬亭花自发,族陇木仍乔。
稍待刊铭志,从知慰泬寥。友朋如昨日,来往未辞遥。
酹散窗生雾,吟寒斗挂杓。百年齐一尽,终誉在山椒。
盛业清朝选,香名早岁芳。
所忻逢舜禹,宁肯学于张。
卿月高秋部,恩波彻夜郎。
谁嗟贤哲事,身外欠周防。
起家难似破家难,荡尽田园出故关。
佛祖二千年冷债,不消咳嗽一进还。
花残雨又风,飘紫复飘红。
不到三春尽,都经数夜空。
绕阑仍聚散,逐水尚西东。
可惜多情蝶,徘徊晚照中。
寺中闻说牡丹花,多少人争耳傍誇。潦倒参军来看晚,数枝已谢病僧家。
潇洒石池边,清标出自然。东风零乱后,蜕甲玉蜿蜒。