昨夜新凉御褐裘,一番节物弄清愁。月悬双杵若为夜,人在一隅偏觉秋。
败叶只能惊画扇,啼螀终不到朱楼。还乡梦断寒衾晓,依旧云山是蔡州。
悔却与欢期,空房香烬时。
那能如宝鸭,冷暖腹中知。
鸣雁萧萧下,寒灯故故明。
角声传细雨,云色渡高城。
兄弟无书信,乾坤有甲兵。
秋风归未得,见尔不无情。
水瘦江空潮渐平,即看秋色老霜橙。
云笼淡日晴无定,风剪疏林寒有声。
残菊萧条他自发,暮烟飘渺傍愁生。
朱栏欲共何人倚,万里长天一雁横。
秋气平分月正明,蕊珠宫阙对蓬瀛。巳驱急雨消残暑,不遣微云点太清。
帘外清风飘桂子,夜深凉露滴金茎。圣朝不奏霓裳曲,四海歌讴即乐声。
日月如川流,去矣不复回。万物各有营,荣悴更相催。
馀生苦多艰,壮志久摧颓。念欲学还丹,郁纡殊未谐。
今朝立新秋,庭树西风来。举首望天宇,飞云独徘徊。
呼儿且沽酒,浩歌豁秋怀。醉中得妙理,逸兴何悠哉。
乳鸦(yā)啼散玉屏(píng)空,一枕新凉一扇风。
睡起秋色无觅(mì)处,满阶梧桐月明中。
小乌鸦的鸣叫聒耳,待乳鸦声散去时,只有玉色屏风空虚寂寞地立着。突然间起风了,秋风习习,吨觉枕边清新凉爽,就像有人在床边用绢扇在扇一样。
睡梦中朦朦胧胧地听见外面秋风萧萧,可是醒来去找,却什么也找不到,只见落满台阶的梧桐叶,沐浴在朗朗的月光中。
乳鸦:幼小的乌鸦。
秋声:秋天西风吹得树木萧瑟作响的声音。满阶梧叶:据说在立秋的时节,梧桐的叶子最先凋落。
落叶阑干小立时,诸公慨想到腰围。
但知官饼堪为饵,不识人间有钓矶。
秋含砧杵捣斜阳,笛引西风颢气凉。薜荔惹烟笼蟋蟀,
芰荷翻雨泼鸳鸯。当年酒贱何妨醉,今日时难不易狂。
肠断旧游从一别,潘安惆怅满头霜。
东洛言归去,西园告别来。白头青眼客,池上手中杯。——裴度
离瑟殷勤奏,仙舟委曲回。征轮今欲动,宾阁为谁开。——刘禹锡
坐弄琉璃水,行登绿缛堆。花低妆照影,萍散酒吹醅。——白居易
岸荫新抽竹,亭香欲变梅。随游多笑傲,遇胜且裴回。——张籍
澄澈连天境,潺湲出地雷。林塘难共赏,鞍马莫相催。——裴度
信及鱼还乐,机忘鸟不猜。晚晴槐起露,新雨石添苔。——刘禹锡
拟作云泥别,尤思顷刻陪。歌停珠贯断,饮罢玉峰颓。——白居易
虽有逍遥志,其如磊落才。会当重入用,此去肯悠哉。——张籍