川平落日迥,落照满川涨。复此沦波地,派别引沮漳。
耿耿流长脉,熠熠动微光。寒乌逐查漾,饥鹈拂浪翔。
临泛自多美,况乃还故乡。榜人夜理楫,棹女暗成妆。
欲侍春江曙,争涂向洛阳。
学省花阴覆苑墙,莺啼曙色映苍苍。翁今拜秩少宗伯,乐奏春官新太常。
通陛起居同典礼,侍臣子弟合为郎。扁舟道别江城暮,□瑟朱弦思渺茫。
寂寥荒馆闭闲门,苔径阴阴屐少痕。白发颠狂尘梦断,
青毡泠落客心存。高山流水琴三弄,明月清风酒一樽。
醉后曲肱林下卧,此生荣辱不须论。
萧萧华发满头生,深远蓬门倦送迎。独喜冥心无外慕,
自怜知命不求荣。闲情欲赋思陶令。卧病何人问马卿。
林下贫居甘困守,尽教城市不知名。
同官同姓又同阶,同作宫寮共宿斋。四壁寒声风刮户,一帘清影月侵阶。
奚童秉炬烧香篆,侍史收衣护祭牌。坐久话阑心似水,尘氛无路入襟怀。
火风地水合为身,犹若晴空一点尘。
借问病从何处起,只应谁是病中人。
江澨风难静,关头岚尚迷。
天河明一雁,鼓角乱群鸡。
飞将今安在,妖星久未低。
偷生垂老日,身世寄涂泥。
离樽情不极,归路值秋深。江晚枫如锦,篱寒菊未金。
渐看千里隔,愁说二毛侵。忠孝吾人事,相期罄此心。
竹溪萝径自幽清,片片山衣细霭生。
薄暮园庐半烟火,高原禾黍正秋晴。
遥看绿酒悬帘卖,未办青钱挂杖行。
新月柴门牛背笛,澹云红树总诗情。
筹笔驿前风雨秋,天惊石破鬼神愁。千载精神一枝笔,先生妙机谁与谋。
想见当时争汉土,笔锋破处天无主。大星未坠五丈原,光芒尽向毫端吐。
运筹帷幄胜良平,孟德英雄非项羽。有时掷笔墨花飞,散作王师如时雨。
山川万里掌握中,笔到神奇空朽腐。吁嗟乎,三足鼎兮今非故,犹想先生神远举。
读书万卷不著书,笔力千钧延坠绪。曹氏父子能文章,对此亦应颜色沮。
俎豆平生事,逢时却论兵。
幄中多妙画,閫外即长城。
曾未登三府,何言梦两楹。
空余行乐处,画像俨如生。