风淡帘栊花弄影,雨余池馆燕争泥。
春光去就轻如叶,一任声声杜宇啼。
不禁清瘦怯风霜,远信先凭驿使将。
楼上笛声吹旧曲,鉴中人面学新姜。
飘零院宇仍多思,点缀帘栊亦自香。
留与春风共流转,凭谁试与祝东皇。
泪注琼瑰事可伤,白衣回首白云乡。
两三遗册新诗在,四十余年素业荒。
学海骤乾千顷浪,儒林旧剪一枝芳。
风流未寄三题草,光焰谁家万丈长。
不作人间金榜客,应为天上玉楼章。
诙谐未见车公品,锦绣应无李白肠。
幽鸟空啼疏竹径,青灯愁见旧梧堂。
就中有事空堪恨,谁问双亲两鬓霜。
西北有高楼,氛氲临大路。
飞檐转春风,绮窗琐云雾。
皎服者谁子,倾城北容与。
娟娟长眉青,不受脂泽污。
娉婷惜不嫁,恐为荡子悮。
写心泛清瑟,独不怨迟暮。
青松宿鹤磵泉流,云意迟迟山意秋。
一曲广陵休尽奏,月寒天地古人愁。
寂寞灯花慰客情,湿云收尽月还明。
夜寒不作东归梦,坐听空山落叶声。
报花消息是春风,未见先教何处红。
想得芳园十馀日,万家身在画屏中。
始欣予告旋,抱痾罕能见。笑言稍遑遂,暌离复云饯。
门东柳曳丝,天际川回练。长风飏蒲帆,旭日明纨扇。
学业既已优,才华良足羡。上舍秋气凉,下帷展黄卷。
归路幢灯火始然,长街过雨步轻便。本来高柳黄尘地,误入桃花薄暝天。
鸣镝场开承浅草,留犁酒绕滴清泉。兽旗飘飐知何世,辟地还从受一廛。
憩邯几住吕公轩,何意支流派最繁。接武箕裘多国器,将文点窜为家门。
从知姬姓本同气,况乃唐封出太原。谱志分明非漫合,不妨两地荐蘋蘩。