前后兵师战胜回,百馀城垒尽归来。
当时将卒应知感,况得君王为举哀。
秋闺夜静捣衣裳,袅袅砧声出洞房。带月影疏燕塞柳,随风飘落蓟门霜。
愁看烽火音书绝,欲寄关山道路长。不信去时闱已缓,试凭宵梦到辽阳。
何必罗浮访稚川,相逢一笑共谈玄。蓬莱咫尺三万里,铜狄因循五百年。
梦幻莫论身外事,啸歌聊得醉中天。几时丹灶同收拾,去入云山了旧缘。
柳恽风流在,吴兴复有君。人书团扇满,木叶与秋云。
苕霅辞双渚,潇湘问众芬。江南还有曲,叹绝沈休文。
汀雁起。书到故乡人万里。几年烽火惊魂褫。
黄花泪陨秋风里。兵难弭。归期未定空相喜。
懒寻芳草径,来接侍臣筵。山色知残雨,墙阴觉暮天。
莺啼汉宫柳,花隔杜陵烟。地与东城接,春光醉目前。
费侯佐国文且武,礼乐从容在军旅。
汉家卿相谁得如,云台功臣祭征虏。
王师转战下山东,大将平燕无限功。
复有奇兵专节制,将军同日度居庸。
居庸城边草初白,戎兵夜遁龙沙北。
长风吹沙铁山黑,贤王雕弓控不得。
组练如霜未倒戈,狼烽斥候通滦河。
将军洗兵河上波,马前双吹金哱啰。
英雄如公信无敌,据鞍归来亲草檄。
归来更唱平戎歌,燕然山头堪勒石。
忽忆去年驻阿城,仆忝微官曾送迎。
马头北去扫燕土,今日传闻朝玉京。
旌麾再入阿亭路,横槊赋诗肯相顾。
官桥一道野棠开,人道当时列营处。
东风二月江南春,露布先传到紫宸。
丹书铁券分茅土,愿尔功成过古人。
十九年间不辱君,论功何独后诸臣。
若教倒数凌烟像,也是当时第一人。
身没碧峰里,门人改葬期。买山寻主远,垒塔化人迟。鬼火穿空院,秋萤入素帷。黄昏溪路上,闻哭竺乾师。
一点灵光,轮回万劫,胎卵湿化无歇。苦海无涯,生灭甚时彻。无根四大非坚固,恋此个形骸何太拙。把浮沉世梦磨开,慧剑割断根孽。逍遥物外生涯,随分乐天知命,闲伴风月。抱守元阳,神气自交结。乾坤倒颠翻离坎,这既济天然非扭捏。有春生夏长秋成,万汇一气无别。