花柳芳菲二月时,名园剩有牡丹枝。风流杜牧还知否,莫恨寻春去较迟。
遮眼山万重,重重了无异。石磴缘乖崖,棱锷削膂臂。
长绳挽崇攀,众力留俯坠。有泉半沮洳,有田尽芜秽。
晚宿怀化亭,朝光引征骑。平畴乍轩溪,峻崿如引避。
苍翠透林间,斜睇翻妩媚。稍舒纡郁怀,遂纵青冥辔。
迢遥展流觌,浩荡生遐思。汩汩沅江来,棹讴杂清吹。
惜景追前程,长谣慰劳勚。
悠悠天地间,草木献(xiàn)奇怪。
投老一蒲(pú)团,山中大自在。
悠悠天地之间,草木呈献出干奇百怪。
老来独坐在蒲团上,觉得山中特别逍遥自在。
悠悠:寥廓,深远。献:呈现。奇怪:奇形怪状,隐喻宋亡后的种种怪事。
投老:到老,临老。蒲团:用蒲草编织的垫子,僧人打坐或跪拜时用。
禁烟时节野烟屯,恻恻寒多独掩门。入夜雨声偏破梦,一年花事暗惊魂。
野坟处处逢春祭,孤子年年有泪痕。去岁玉峰曾记住,干戈回首怕重论。
华阳巾鹤氅(chǎng)蹁(piān)跹(xiān),铁笛吹云,竹杖撑天。伴柳怪花妖,麟祥凤瑞,酒圣诗禅。不应举江湖状元,不思凡风月神仙。断简残编,翰(hàn)墨云烟,香满山川。
头戴华阳巾,身穿鸟羽裘,飘然而行。吹着响遏行云的铁笛,手握竹杖走遍天下。柳树鲜花作伴,善于饮酒、精于作诗的。不参加科举考试、做放浪江湖的高士,断绝尘思,做风月场中的神仙。残缺不全的书籍,挥墨成文,香满山川。
华阳巾:道士冠。鹤氅:用鸟羽做的长衣。铁笛吹云:铁笛的声音吹入云霄。铁笛:古时的一种笛,常为隐士所用。柳怪花妖:即柳树鲜花。酒圣诗禅:善于饮酒和精于作诗的人。诗禅:本指诗与道相合,一般泛指善于作诗的人。江湖状元:指不愿进取功名放浪江湖的隐士。断简残编:残缺不全的书籍。翰墨:即笔墨,这里指文章。
侬(nóng)家鹦(yīng)鹉(wǔ)洲边住,是个不识字渔父。浪花中一叶扁(piān)舟,睡煞(shà)江南烟雨。
觉来时满眼青山暮,抖擞绿蓑(suō)归去。算从前错怨天公,甚也有安排我处。
我家在鹦鹉洲边住,是一个不识字的打鱼人。我在波涛中一叶扁舟上睡着了,外面下着大雨。
醒来时感到满眼青山都染上了暮色。抖擞绿蓑衣要回家去了。就算我从前错怪了天公,他也安排我做了渔翁啊。
鹦鹉曲:原名(黑漆弩),后因本曲首句易名为鹦鹉曲。侬:我,吴地方言。鹦鹉洲:在今昔对比武汉市汉阳西南长江中,后被江水冲没。此乃泛指。睡煞:睡得香甜沉酣。煞,甚极。烟雨:烟雾般的濛濛细雨。
抖擞:此作抖动、振动。甚也有:真也有,正也有。
桕叶青青栎叶红,高低相倚弄秋风。夜来雨后轻尘敛,绣出骊山岭上宫。
范叔绵袍暖一身,大裘只盖洛阳人。九州四海黄绵袄,谁似天公赐予均。
边臣失计款呼延,辽左于今困右贤。
招讨使承斩马剑,从征军赐大官钱。
神京未可称高枕,孤塞应须策万全。
将相共和文武济,勿令烽火照甘泉。
无端小草出登坛,壮士徒歌易水寒。枉把全师轻一掷,遂将宿将尽三韩。
腐儒误国由房琯,野老吞声恨贺兰。岂是胡人开杀运,只因中国自摧残。