道在穹壤间,如日照万国。淳乾再中天,斯文荷申锡。
惟时朱夫子,一柱擎天力。勉斋妙心传,月印寒潭碧。
东野正始音,绝唱未易续。昕庭万言对,珠玑灿盈掬。
一麾压南州,寒谷回春燠。煌煌漳水珠,照耀昆山玉。
美哉巽斋守,杰构捐金钱。横经踞皋比,冠剑来三千。
贤侯揭新扁,伟观还当年。孰能踵公武,名盖东南天。
经畬望有秋,譬彼田舍翁。学道犹学医,百脉期疏通。
立身尚名节,峻峙千仞峰。勉哉蹈前修,毋与流俗同。
曾入皇家大网罗,樊笼久困奈愁何。
长于禁苑随花柳,无复郊原伴黍禾。
秋暮每惊归梦远,春深空送好音多。
主恩未遂衔环报,羽翮年来渐折磨。
宛是当年载酒时,一湾春水映疏篱。山花莫讶人非昔,且属东风爱惜吹。
卖尽青山说买山,高年正好学偷闲。洞庭尽有梅花屋,何不携家住此间。
橐皋霸业怛威棱,《越绝书》成感废兴。万岭风烟趋笠泽,三吴春水下松陵。
空余故苑眠垂柳,不见前溪唱《采菱》。惆怅绿芜槃郢墓,跋陀行雨正飞腾。
娇姝拟向玉栏杆,零落春深杏雨残。闻道梅花开岁晚,凌霜凌雪不知寒。
十里长亭无客走,九重天上现星辰。
八河船只皆收港,七千州县尽关门。
六宫五府回官宰,四海三江罢钓纶。
两座楼头钟鼓响,一轮明月满乾坤。
一撮马关开海市,鳞鳞楼阁出青苍。低昂具有凭虚意,栖息都穷凿空方。
终见大波能迫促,宁容余地与回翔。潮头问询安期子,且待斯须看种桑。
卜筑蒲川上,翛然远市廛。
潮声书屋外,月影钓舟前。
地僻红尘净,沙平白鸟眠。
此中幽适趣,不必问斜川。
馀生十载恨蹉跎,令节闲门掩薜萝。剩有蛟龙蟠大泽,空闻箫鼓发层波。
三闾怨在馀香草,九地恩深废《蓼莪》。惭愧王修能罢社,葛衣检点泪痕多。