抱影萧萧昼掩关,竹窗松几墨花寒。双龙气掩青萍剑,五岳光凌紫箨冠。
真幻禅锋惺后悦,赢输弈局静中看。烧灯倚徙悬高榻,细雨霏微鹤梦残。
郭外风吹扑面沙,如云红粉扇轻遮。归忙只怕清明雨,懒向堤头折杏花。
经春不到门,衰病老闲官。万虑镇常扫,一身殊自安。
睡浓清梦远,心静草堂宽。马系垂阳下,阴风处处寒。
君不见潇湘之浦苍梧山,虞舜南巡去不还。当时揖让称大圣,但馀湘竹秋痕斑。
又不见汩罗江水杯碧玉,屈原憔悴江头哭。
皇天何高地何厚,忠而被谗空放逐。将进酒,君莫辞。
圣贤亦尘土,不饮当何为?桃华水暖歌声度,杨柳风轻舞袖垂。
况是骊驹促行役,美人惜别低蛾眉。有肉如陵,有酒如海。
今朝尽醉极欢娱,莫待重来鬓丝改。黄金装宝剑,白玉饰雕弓。
将军上马意气雄,赋诗横槊踰江东。
昨夜离心正郁陶,三更白露西风高。萤飞木落何淅沥,
此时梦见西归客。曙钟寥亮三四声,东邻嘶马使人惊。
揽衣出户一相送,唯见归云纵复横。
亲恩思罔极,血泪几时干?歧路无知己,天涯畏影单。
黄牛千嶂夕,白马一江寒。不历风尘苦,安知行路难?
西塞山前景,烟霞画里成。一声秋雁度,万里故园情。
去去征途远,悠悠江水清。商风吹落日,离思此中生。
叶脱梧桐报早秋,旷怀岁月一登楼。眼前山色依然碧,槛外江声空自流。
西望岷山思故国,北怀渤海忆神州。重来欲问金陵事,举目凋零少旧游。
独坐长如醉,书来意暂醒。未能论会合,犹且慰零丁。
客少庭稀扫,人回户又扃。归期试閒卜,见说紫姑灵。
天使下西楼,含光万里秋。台前似挂镜,帘外如悬钩。
张尹将眉学,班姬取扇俦。佳期应借问,为报大刀头。