竹轩晓星晷,解剥究玄理。
试以厮养卒,一一见出处。
予欲老江干,因君忽奋起。
戒涂上帝京,老骥思千里。
吾岂富贵徒,此意共谁语。
君来访我时,冰雪蹑穿履。
风吹漆纱巾,使我常念汝。
红衣撩乱水泉香,醉眼惊看非此乡。满目烟霞生物色,无情鱼鸟任猖狂。
翠盘琛丽流明月,宝盖攒罗迥昊苍。更见一枝然水底,天教神女浴沧浪。
万乘临雍拜素王,亲颁宝楮遍胶黉。自怜不与桥门外,隔岁来分邻女光。
昔我幽居地,三年病著书。复君勤苦业,对此惰荒馀。
宿火朝窗暗,新飙夜榻虚。过来一相忆,贪饭近何如。
蒙茸曲径紫薇花,几载藤萝巧蔽遮。
暂借斧斤还旧观,依前万蕊吐新葩。
九畹光风转,重岩坠露香。紫宫祠太乙,瑶席荐琼芳。
处士桥边古岸隈,梅花偏向小园开。冲寒有客寻春去,移得晴窗雪影来。
又是孤帆照暮愁,六年弹指廿回游。凭将家国无穷恨,并入关河一叶舟。
两岸荒芦穷士隐,满帆风色大江流。天涯岁暮将何往,惭愧家无可典裘。
客里无鱼未易禁,春风颇忆洞庭针。
可能更问诙谐肉,发已如今不及心。
瘴海南边路浅深,客愁不待岭猿吟。
无人唤得涪翁起,分我桄榔橄榄阴。