行似针氈动,卧似栗裘图。
莫欺如此大,谁敢便行拳。
许国才年少,胡为绝塞行?一身凭汉节,匹马出长城。
月色侵裘冷,霜花拂剑明。燕然何处所,石上自题名。
醉酒高楼此别君,袖中萱草惜斜曛。
月明水上如相忆,寄取潇湘数片云。
岁寒编竹阁,蜗缩度穷年。
日暴南窗纸,风垂北户帘。
鈩深全火气,铛小聚茶烟。
为索梅花笑,微醺步矮檐。
十年歧路雨霏霏,忆尔园林早息机。白社一尊萸菊酒,青山三月薜萝衣。
沙头烟霁群鸥鹭,谷口云深摘蕨薇。几夜蒹葭秋水阔,渔竿迟我月明归。
暂借空祠宿,黄昏不见人。风镫寻县吏,尘榻傍山神。
半夜明残月,孤峰寄一身。杜鹃啼未歇,衣上又行尘。
残雪梅花月满庭,送君移棹访湘灵。几行归雁云边断,无数寒山江上青。
罨画一尊虚载酒,武昌孤剑又侵星。平生漫说无同调,好向三闾吊独醒。
君此卜行日,高堂应梦归。莫将和氏泪,滴著老莱衣。岳雨连河细,田禽出麦飞。到家调膳后,吟好送斜晖。
乱山堆翠如削玉,中有幽人结茅屋。
柴扉寂寂掩苍苔,书院萧萧倚修竹。
閒云满堑白日长,咿唔朝暮声琅琅。
芸窗纸破漏月影,石砚水满涵天光。
风尘频动遍丘壑,此处怡然有真乐。
门静应无俗客过,茅深不怕秋风恶。
高人有才济当路,会见徵贤日三顾。
愧我飘蓬石洞人,茅屋青山在何处。
路出峰山麓,苍茫夜色昏。微云常碍月,疏树不成村。
马迹穿林杪,河声迸闸门。文襄遗爱远,舆诵至今存。