荒草无行路,人家隔小溪。雨多岚气重,石少水声低。
病鹤依松立,寒鸡傍砌啼。近来浑懒动,静处欲幽栖。
今年春日殊无赖,不逐黄衫作伴游。学道十年心似醉,怀人一别岁如流。
残山剩水尘凡隔,瘴雨蛮烟日夜浮。战伐即今怜壮士,功成谁拟觅封侯。
晓风吹暖破阴云,草色湖光转绿痕。试看海棠枝上月,定将花影到重门。
一春多为惜春愁,无柰鹃声叫不休。最是恶怀难著处,落花风雨五更头。
不独满池塘,梦中佳句香。春风有馀力,引上古城墙。
万里音尘绝。
千条杨柳结。
不悟倡园花。
遥同羌岭雪。
春心自浩荡。
春树聊攀折。
共此依依情。
无奈年年别。
人在幽窗柳在阑,楼头杜宇一声残。
梦魂惊断梨花月,寂寞五更风雨寒。
有客传吟藁,知渠来自闽。
四书犹在鲁,六籍不忧秦。
太史经邹峄,离骚感楚臣。
谁知梦奠日,曾忆后庚申。
易跻廿四中书考,难聚三千听讲生。
入侍亲庭为一笑,方瞳弘景转精神。
伏枕漳演後,维舟楚泽边。
筋骸非壮日,节物迫穷年。
夜雨侵床漏,晨炊凑鼻烟。
劳生我其分,十口亦飘然。