三衢不住住王城,因向江湖得令名。
朝士有书常倦答,骚坛分韵每先成。
事临口画无遗策,交以心期肯待盟。
贻我高吟粘屋壁,琅篇珠字照山楹。
群动息已久,萧然忘世纷。半窗秋色老,几度瑞烟芬。
琴弄羁人操,书翻古篆文。旅怀燕市月,乡梦楚江云。
衣薄惊寒早,灯残夜过分。一声南去雁,此际最先闻。
寒来尘绪不关情,吟对青灯过一更。
落叶满庭风满树,小窗无处着秋声。
细雨消残暑,微风送薄凉。秋声乾木叶,夜气湿衣裳。
冰雪行将至,关山去正长。那堪燕市口,愁坐听鸣螀。
入山魑魅尚窥林,铸鼎空销九牧金。
刘彻何年能换骨,神光一夕解安心。
玄罴夜吼风生壑,青雀西飞月在岑。
丛桂幽兰俱冷落,疏星三两对愁吟。
不寐倦长更,
披衣出户行。
月寒秋竹冷,
风切夜窗声。
独对寒灯客梦孤,数声征雁下平芜。
古今多少难言事,笑指梅花解语无。
索索风摇幕,亭亭月过墙。
晴雷推粉磨,夜雨压槽床。
焚香独坐勘骚经,庭树无风叶不鸣。
静入夜深闻鼓吹,一池明月乱蛙声。
展开阅读全文
虚亭面芳沼,好月散遥林。坐观群动息,时闻蟋蟀吟。
气机无停晷,万化自升沉。晦冥迭昼夜,往来成古今。
物理各自适,兹理会予心。虚明生夜景,清风洒吾襟。
整衣起巡檐,迟迟步花阴。呼童泻青尊,对影自酌斟。
爇香旋中庭,鸣我花间琴。缅怀千载下,希聆疏越音。
高梧发孤籁,契予天机深。对此不能寐,待旦夙所歆。