运行元化不参差,四极中华共一时。正气才随灰律变,
残寒便被柳条欺。冰融大泽朝阳觉,草绿陈根夜雨知。
不信风光疾于箭,年来年去变霜髭。
素节乘云梦,清秋下渚宫。哀音生地籁,激楚入天风。
落雁过山急,寒蝉抱树空。伤心干里目,愁绝百年中。
郢路元依北,江关久向东。有人宗国泪,何地洒孤忠。
风雨逍遥地,衙排印簏新。
钿车分路阔,宝瑟听歌频。
灯市晓侵月,花田晚占春。
却过张翰宅,方信有闲人。
答答驱禽欲晓天,筠笼轻摘荐芳筵。檀唇深注胭脂紫,琪树匀排火齐圆。
醇蜜冷和甘益重,小梅青近色增鲜。花时南国豪华甚,得尔杯盘更可怜。
四海田庐自有馀,置锥无地欲尤谁。鹪鹩莫厌一枝少,更有寄巢无一枝。
末俗颓风正可悲,当时强项是男儿。君王不似南阳日,此事宁教女子知。
懒妇山高湖水深,狂夫遥夜发清吟。临流团扇飏荷气,玩月胡床转树阴。
聊适灌园今日意,敢论经世百年心。乾坤俯仰相知少,愁菿朱弦振古音。
每说漳州非善地,霜威一扫瘴烟空。低佪马上观风物,碧水青山似越中。
年年人月喜团圆,好在诗边又酒边。莫道玄风只渔钓,也随世俗夜无眠。
岁穷于冬春未涉,雪入田中馀润接。鹰鹯欲击胆方张,狐兔正肥心已怯。
忽呼小队试周旋,直并西山穷射猎。将军约束金鼓震,令尹指麾豺虎慑。
平原浅草阵横斜,后劲中权旗晔晔。林空肯使逸禽飞,泽竭不烦追骑蹑。
正堪大嚼出馋涎,安用千金酬笑靥。风毛漠漠任教吹,雨血纷纷谁所喋。
不容杜曲随李广,顾肯桑间问灵辄。庙谟不战方两阶,边尘已静休三捷。
酩酊如余乃醉仙,雄豪似子真儒侠。明朝得隽傥相过,买酒尚堪吾倒箧。