江湖漫浪两狂生,别后相思月一庭。
期子未来灯是伴,逐贫不去笔无灵。
诗书东阁头空白,势利迷人眼孰青。
安得世无黄口辈,遍游天下作晴蜓。
解鞍就尘榻,聊与幽人期。
寒花受微雨,清香散前墀。
箯舆杳不来,坐恨白日迟。
茗瓯无复共,何以慰相思。
纵横古帙散绳床,卧对疏帘卷夕阳。
春去残花已无踪,娟娟新绿上筼筜。
道人祝融屩,胡为堕南州。都无作相但粥饭,平生衲被姑蒙头。
曾郎手中大圆镜,朵颐赠之非暗投。快烧铜瓶作蟹眼,铸成八载心如抽。
吾行踽踽饱阅世,葵苋独与衲子游。君来适逢小摇落,水天拍拍团沧州。
唤醒北固龛底梦,拟披袈裟上扁舟。且浇玉川七椀句,仍洗船子三寸钩。
摩挲正焙连城璧,少林老僧初不识。他时一笑示灵源,五百比丘端失色。
幽丛鲜鲜凉雨馀,亦有黄花净供无。知渠肉团久炯炯,玷翳浑灭如大珠。
一雨凉生夏晓时,偶来湖上独寻诗。残云欲尽月仍在,曲径多幽步为迟。
万柳绿垂临水媚,群山青绕作屏宜。阳光悄入林深处,点染苍苔景逾奇。
碧浪鳞鳞浅见沙,丹枫林里两三家。舟横渡口渔翁醉,梦觉西江芦荻花。
东邦滨海帝忧劳,慎迪名卿礼意褒。
板简拜旌前宪掾,云骈骖驭旧仙曹。
庭柯露下回春色,夜浦珠还息海涛。
阴惠日隆天眷异,蓬莱东去近金鳌。
病来多日废将迎,试命巾车作此行。稻实满田秋事了,松阴堆径午凉生。
数山见我争倾盖,一水邀人请濯缨。却忆吾庐南浦外,何时得与白鸥盟。
湖边春已过,正是绿阴时。
独步无人处,微吟得意诗。
斜阳浮舴艋,远水立鸬鹚。
物命真堪惜,游鱼脱钓丝。
凤城楼阁蔼春风,湖水绿平桥影红。
蛱蝶倚花香梦暖,管弦声断夕阳中。