乡人极口誇吾友,誇道新来葺妙居。东晋风流千载后,南窗潇洒数椽馀。
无肠可著犹贪酒,有眼能看肯废书。记取鲁人学柳下,不须辞米赋归欤。
东风一戏剧,会使红绿争。
粲粲墙角花,朝霞翦芳英。
自怜冰雪志,猥与桃杏并。
未应素节改,但觉羞颜頳。
孤标翳尘土,疏香掩蓬荆。
游蜂颇知己,飞绕千回轻。
其奈逐臭夫,对之白眼横。
主人情不薄,爱君成瘦生。
今来摄从事,吏课殊少程。
何时把杯酒,一洗千枯荣。
莺老花残不记春,闭门蚕忌动经旬。宁知画阁鸣筝女,堕地妆成锦绣人。
玉质天然不受妆,舞筵聊尔试霓裳。由来国色多殊调,自有临风一段香。
昆吾纤刃刻芳菲,玉女新抛织锦机。无质易随清露滴,有情应化素云飞。
青腰霜下蟾房冷,皓首天边鸟使稀。最忆齐州旧游处,日斜双桨折花归。
无庸下考又三书,知愧知惭意少舒。
傥便盍簪叨墨绶,纵然休仕亦绯鱼。
何人不愿重金服,那个无心驷马车。
修短洪纤应赋定,好存方寸一由渠。
衡储计重乏良筹,忝奉宸章督两州。恩诏悯荒宽国赋,私心藉解为民忧。
自怜弱植多离索,幸接时髦共晏游。四教未遑频请益,萍踪又逐水东流。
月色当秋夜,斜晖映薄帷。上弦如半璧,初魄似蛾眉。
渡云光忽驶,中天影更迟。高阳怀许掾,对此益相思。
河上蒹葭夜有霜,片鸿遥下粤云长。书中杖履君无恙,镜里头颅我已苍。
频向南溟瞻羽翮,不须关吏卜行藏。相逢种种应非昨,故态惟存醉后狂。
千林气脉未全归,一点清香已著枝。
每爱月窗横瘦影,敢将水墨污冰姿。
淡妆出屋新相见,索笑巡檐旧有诗。
不见化工先著力,雪中风韵最相宜。