寒卧虚楞霜日移,怜渠穴纸冻蝇痴。疏芜华发存公道,悠邈良朋辱远辞。
献玉辄伤和氏足,生金难凿贾逵碑。一从尘事轻抛得,好践梅花雪后期。
黄堂燕衎盛衣冠,人道魁星照建安。
多士权衡推月旦,一番桃李属春官。
升歌鸣鹿陪樽俎,好与溟鹏插羽翰。
发策致身须正学,功名久远要人看。
我生局束鸡瓮中,可怜萧索如衰蓬。岂惟五岳足未到,并此眼前山水无由逢。
萤乾蠹死老残帙,何异候虫时鸟啼悲风。纪游往往羡康乐,神工鬼斧开鸿濛。
《秦州》杜老斗奇崛,实与太白《蜀道》争两雄。后来手笔愧凡劣,譬以钝戈朽甲攻。
崇墉夜来披点商丘刻,鲛人网布珊瑚空。秀野草堂出新意,遇佳山水留诗筒。
淋漓泼墨更谁子,横绝独步青村翁。齐州九点罗心胸,玲珑雕刻青芙蓉。
中原蜡屐回匆匆,蛮天宰邑凭祝融。洞庭彭蠡飞艟艨,中流绝叫惊蛟龙。
万弩直射冯夷宫,彩丝吊屈心忡忡。欲呼湘累歌兰丛。
吁嗟乎,丈夫薄宦路已穷,簿领朱墨纷相从。才雄天末少人识,顽烟瘴雨支吟筇。
江东群彦坐台省,锵鸣玉佩陈钟镛。我读君诗悼君遇,忽觉清夜剑戟摩苍穹。
急㸐瓦铛煮浊酒,为君感慨抑塞挥千钟。
惟天地之无穷兮,哀生人之常勤。往者吾弗及兮,
来者吾弗闻。已而,已而。
尝思鹏海隔飞翻,曾得天风送羽翰。
恩比丘山何以戴,心同金石欲移难。
经年空叹音书绝,千里常思道义欢。
每向江陵访遗治,邑人犹指县题看。
幽荷冉冉新篁密,皱縠含风波浸日。
靓妆融冶粉红香,浅碧银塘映花立。
双双玉腕漾清漪,雾縠摇波光陆离。
不因惊起鸳鸯伴,花外玉郎那得知。
去岁乘轺出井陉,今朝策蹇返江宁。须沾巴雪添新白,鬓点吴霜失旧青。
旅梦都迷南北路,归程细数短长亭。从今不复看除目,手把神农《耒耜经》。
高阁欲参天,江云万叠连。画栏龙去湿,虚牖鹤归便。
纵目穷千里,开襟隘八埏。广寒宫几许,咫尺见婵娟。
下阶欲别离,相对映兰丛。
含辞未及吐,泪落兰丛中。
高堂秋静日,罗衣飘暮风。
谁能待明月,回首见床空。
行似针氈动,卧似栗裘图。
莫欺如此大,谁敢便行拳。