久别离,别离不见成伤悲。雒溪采葛女,远寄日南絺。
缭绕千百尺,一尺一相思。精诚感天天不违,韩凭之妻化为连理枝。
其上有鸟啼雄雌。人亦有言,山高水深。山亦不高,水亦不深。
自古至今,高深者心。天地有穷时,此心无终极。一年复一年,一日复一日。
一日复一日,花落又花开。川流何时回,人去何时来。
狐之无知,尚死首丘。龙之矫矫,终复其仇。舜巡苍梧,崩于何所?
二女有泪,滴成湘浦。不见所思,如此其苦。所思不见,不如不思。
今日白发,昨日青丝。中心之灰谁知之。
迅烈驱黎瘴,委蛇陡翠微。汉宫尘漠漠,随社黍离离。
圣远津稀问,蟾升树亦辉。晨昏童冠浴,夜静士民嬉。
边檄兴师旅,秋深近阻饥。仲由刚协力,曾点志同时。
倚曲酬歌去,宣尼正哂而。
酷怜风月为多情,
还到春时别恨生。
倚柱寻思倍惆怅,
一场春梦不分明。
名湾端合号盘龙,一壑风摇万壑松。山里藏山山叠叠,涧中夹涧涧重重。
林深矮屋惟余脊,水阔遥帆半挂峰。欲记来时岩下路,回头已是白云封。
庭柯何事报秋声,江路迢迢几日程。
我去你留俱寂寞,月明他夜最关情。
我尝蹑轻鸿,浮空度瑶阙。醉看碧桃花,吹笙弄明月。
仙人王乔董双成,为作春水流花声。昆崙十三凤,飞舞相和鸣。
曲终飘然上鹤去,逸韵散落天风清。自从失脚堕尘世,飞梦尚缭芙蓉城。
浮丘公,今不见,白玉龟台走雷电。云和妙曲杳无闻,万壑松风洗清怨。
兀坐掩房栊,捧心讵娇态。
闻说金张儿,懒出堂前拜。
欲歌春望词,谁是知音者?门口木兰舟,常系垂杨下。
兀坐掩房栊,捧心讵娇态。闻说金张儿,懒出堂前拜。
送郎下西洲,畏侬不回顾。恨煞浪头风,转向烟中树。
烟树冷茫茫,风来吹断肠。赠我双环镯,不如置道傍。