宽著肚皮急叉手,镬汤里面翻筋斗。
浑身糜烂转声香,那个禅和不开口。
八月更漏长,愁人起常早。闭门寂无事,满院生秋草。
昨宵西窗梦,梦入荆南道。远客归去来,在家贫亦好。
美人一何丽。颜若芙蓉花。一顾乱人国。再顾乱人家。
未乱犹可奈何。
役役尘埃倦客情,偶逢佳节得闲行。凭君为把如椽笔,便向苍崖记姓名。
结交有羊左,是惟一时才。为闻楚王贤,翩然自燕来。
一日食欲尽,俱往空双埋。伯桃乃独留,饿死梁山隈。
角哀仕既达,感旧肝胆摧。念此并粮惠,告还葬遗骸。
至今溧阳旁,突兀穴土堆。何人致荐奠,千花飞酒杯。
精灵今在否,古木以生雷。鲁公昔过之,驻车久徘徊。
感叹发篇咏,洒翰镵琼瑰。惜哉今不存,散落随尘埃。
空馀郑薰记,片石昏苍苔。末世友道绝,雅歌□□颓。
草木尚萎死,小怨何足怀。我思有所矫,巨燄明寒灰。
兹事虽过中,义烈亦壮哉。幸逢太丘长,揭表旌泉台。
寥寥千载间,下激清风回。还顾势利交,市道良可哀。
丈夫好弓剑,行坐说金吾。喜闻有行役,结束不待车。
官田赠倡妇,留妾侍舅姑。舅姑皆已死,庭花半是芜。
中妹寻适人,生女亦嫁夫。何曾寄消息,他处却有书。
严风厉中野,女子心易孤。贫贱又相负,封侯意何如。
无故寻愁觅恨,有时似傻如狂。纵然生得好皮囊,腹内原来草莽。
潦倒不通世务,愚顽怕读文章。行为偏僻性乖张,那管世人诽谤。
富贵不知乐业,贫穷难耐凄凉。可怜辜负好韶光,于国于家无望。
天下无能第一,古今不肖无双。寄言纨绔与膏粱,莫效此儿形状。
剑头利如芒,恒持照眼光。铁骑追骁虏,金羁讨黠羌。高秋八九月,胡地早风霜。男儿不惜死,破胆与君尝。
绀云分翠拢(lǒng)香丝,玉线界宫鸦翅。露冷蔷(qiáng)薇晓初试。淡匀脂,金篦(bì)腻点兰烟纸。含娇意思,殢(tì)人须是,亲手画眉儿。
乌黑喷香的秀发像去一样堆拥,用玉还分扎成宫鸦翅的发式。在寒露浸润蔷薇花的拂晓开始梳妆打扮,脸上均匀地涂抹上淡淡的粉脂。细心衬饰插上金篦,再巾上香片花黄,面含娇媚,洋溢着无限的情思。定要让人为之神魂颠倒,再亲手描画娥眉。
绀云:青云,喻乌黑秀发。绀,深青色。玉线:将头发分开的中分线,因露出白色的头皮如玉,故称。界:划分开。腻点:细腻点缀。兰烟纸:一种润发香油。殢人:缠人,招惹人。
昼长无事簿书闲,未午衙(yá)先散。一郡(jùn)居民二十万。报平安,秋粮夏税咄(duō)嗟(jiē)儿办。执花纹象简,凭琴堂书案,日日看青山。
漫长的白天官署无事文书清闲,还没有到中午官衙已散。一郡的居民二十万,天天报平安。秋粮夏税利利索索就办好。手执着花纹象笏,凭倚在琴堂书案,每日里眺望青山。
于侯:一位姓于的地方官,侯为尊称。簿书:官府文书。咄嗟:呼吸之间,形容时间短暂。花纹象简:刻花纹的象牙笏,官吏上朝或谒见上司时用。琴堂:指县官的官署。日日看青山:化用“拄笏看山”典故,喻做官而有闲情雅致。