松扫醮坛青羽盖,杉围精馆碧油幢。
葛张二老今何许,云外归来鹤一雙。
太平无事日,藩服尽宾门。
九奏张新乐,千官奉至尊。
光华逢舜旦,赓载诵尧言。
在沼祥麟萃,来庭彩凤翻。
需云和气应,宝兽异香喷。
下列容沾醉,何从报主恩。
芦苇萧萧江岸秋,长天独月向西流。离钩三寸无人道,笑倚兰桡自点头。
广州园官进渴水,天风夏熟宜濛子。百花酝作甘露浆,南国烹成赤龙髓。
棕榈亭高内撤餐,梧桐井压沧江乾。柏观金茎擎未湿,蓝桥玉臼捣空寒。
小罂封出香覆锦,古鼎贡馀声撼寝。酒客心情辟酒兵,茶僧手段侵茶品。
阿瞒口酸那得梅,茂陵肺消谁赐杯。液夺胡酥有气味,波凝海椹无尘埃。
向来暑殿评汤物,沉木紫苏闻第一。
晴雪霏霏洒砌苔,浪蜂欲去更徘徊。空传淡影浮歌扇,不送寒香入酒杯。
陇首故人千里隔,江南驿使几时回。翠禽莫怨高楼笛,一度春风一度开。
井轸南宫焕宝光,千秋古胜并延祥。
祗今两寺无名子,地藏旁联四实方。
悲愤无因吁帝门,神州摇落似荒村。愁看大地千年劫,坐听灵潮万里喧。
辽海乘槎真浪迹,新亭洒泪寄狂魂。高秋风雨横江去,莫问擎天有柱存。
秋至行看木叶乾,更堪衰意对丛兰。浮云苍狗何多变,颓魄青霄不再完。
风雨一林孤鹤瘦,亲交几辈北邙宽。荒亭独坐吟千感,泪把君诗问考槃。
非香之香,非色之色。
伴我孤吟,风清月白。
冰崖孤芳,雪林早春。
伴我读易,见天地心。