淡淡湖风弄雨丝,纸灰飞上绿杨枝。三年不过归元寺,肠断清明上冢时。
黄雀儿,无食我谷,家中有釜,县里有斛。
黄雀儿,尔胡不仁,朝食我谷,暮食我谷,东家无网罗,
西舍无粘竿,南村无弓箭,北邻无弹丸,家人为汝辛苦不
得闲。
黄雀儿,莫欺人,城中小儿利汝肥,捕汝日暮鬻市门。
黄雀儿莫饱食,饱食身渐肥,东飞化为蛤。
疏云漏微雨,方霁月已白。垂竿夕未归,独坐忘机客。
斜看孤鹭飞,点破遥江碧。
老来贫困实堪磋,寒气偏归我一家。
无被夜眠牵破絮,浑如孤鹤入芦花。
霞鞍金口骝,豹袖紫貂裘。家住丛台近,门前漳水流。唤人呈楚舞,借客试吴钩。见说秦兵至,甘心赴国仇。
春来非是爱吟诗,诗是田园漫兴时。
无事花边繙兔册,有时桑下课牛翳。
乍随父老看秧去,还共儿童斗草嬉。
偶物兴怀浑不奈,春来非是爱吟诗。
春来非是爱吟诗,诗是田园饮兴时。草酌乍舒情眊氉,花生陡觉眼迷离。
才呼枌社人同醉,又问杏村家有谁。长日作劳无不得,春来非是爱吟诗。
春来非是爱吟诗,诗是田园懒兴时。放草地牛眠易熟,听花村鴂起来迟。
蚕桑辛苦从渠妇,稼穑勤劳任我儿。疏散情怀收不起,春来非是爱吟诗。
春来非是爱吟诗,诗是田园引兴时。闻布谷声惊绿野,听提壶语忆青旗。
曾因斗草争心起,每为看花乐意随。景物撩人禁不定,春来非是爱吟诗。
春来非是爱吟诗,诗是田园寄兴时。稼穑但凭牛犊健,阴晴每付鹁鸪知。
托寻花去将予乐,借卷桐吹写所思。抚景寓言良不浅,春来非是爱吟诗。