廿年不到西川路,捧诏今看使者行。乱后草堂江燕在,春华剑阁杜鹃鸣。
桥边旧迹怀司马,山下新祠吊孔明。尚有焚香诸父老,相持杯酒话销兵。
几年寒食在天涯,又向梁园滞岁华。去日壶觞来日梦,二分尘土一分花。
中年多感心犹热,生计能谋愿已奢。我有墓田归未得,春风吹泪迸窗纱。
目愿为我目,口愿为我口。足愿为我足,手愿为我手。
区区此一心,不乐为我有。我岂负心哉,问心心曰否。
少小附君身,周旋日已久。灵府清且间,外缘息攻掊。
不谓廿年来,君为利禄诱。却又大迂拘,事事落人后。
饥寒日煎迫,无计可抖擞。辄以委之我,我能不任受。
顾此方寸地,有似厨中臼。纷纷蓼与齑,辛苦乃杂揉。
手不习钻刺,足不惯奔走。有目喜观书,有口善饮酒。
惟心实难为,请君试分剖。我还语我心,此咎我自取。
汝实主人翁,亦汝自取咎。长安诸贵人,腰金纡大绶。
裘马鲜且肥,黄白积如阜。汝不附渠身,生即与我偶。
我命既穷薄,汝福何由厚。抑汝有自来,乾父而坤母。
气可沮金石,光可彻箕斗。细故辄悲摧,自待则已苟。
我今与汝约,今已三十九。年光迅白驹,世熊幻苍狗。
物有如许许,事有如某某。不敢复相烦,但愿坚自守。
先以三昧火,为汝焚其蔀。继以三昧水,为汝涤其垢。
沃劣不须膏,扫愁不用帚。翩翩鸟出笼,洋洋鱼脱笱。
皮囊有坏时,祝汝长不朽。书此券来兹,时维岁乙酉。
炎歊扫尽任徜徉,百本芭蕉半亩塘。竹屋夜吟诗隽永,莲筒秋味酒清香。
月斜透树影俱好,风细著身心亦凉。更占人间无量福,书帷萤火胜燃糠。
松下禅栖所,苔滋径莫分。青山春暮见,流水夜深闻。不坐看心石,应随出定云。猿猱非可问,岩谷自空曛。
旧山诸隐沦,身在苦无身。莫锁白云路,白云多误人。
古寺来投宿,云岩第几层。
有诗堪供佛,无事且依僧。
小阁泉喧枕,修廓雨暗灯。
好峰看未足,梦绕碧崚嶒。
已赜希微理,知将静默邻。坐忘宁有梦,迹灭未凝神。
化蝶诚知幻,征兰匪契真。抱玄虽解带,守一自离尘。
寥朗壶中晓,虚明洞里春。翛然碧霞客,那比漆园人。
汉军屡北丧,胡马遂南驱。羽书夜惊急,边柝乱传呼。
斗军却不进,关城势已孤。黄云塞沙落,白刃断交衢。
朔雾围未解,凿山泉尚枯。伏波塞后援,都尉失前途。
亭障多堕毁,金镞无全躯。独有山东客,上书图灭胡。
淡淡湖风弄雨丝,纸灰飞上绿杨枝。三年不过归元寺,肠断清明上冢时。