浮舟横大江。
讨彼犯荆虏。
武将齐贯錍。
征人伐金鼓。
长戟十万队。
幽冀百石弩。
发机若雷电。
一发连四五。
北使成群去复来,喧传欲奉上皇回。
悬河涕泪经年尽,匝地风尘一旦开。
福德果符休士兆,英雄空抱救时才。
只愁猾虏多翻覆,早迓鸣鸾入紫台。
丝绳玉瓶引深井,冰厚银床夜初冷。
素手深笼倚辘轳,月明独照娉婷影。
井上高高两桐树,乌啼只在人愁处。
金凤衔珠压鬓云,仿佛随风欲飞去。
井水虽深有限期,人心有愁无尽时。
桐阴散乱月将落,滴尽铜龙谁得知。
乃祖杨朱族最奇,诸孙清白又分枝。炎风不解消冰骨,寒粟偏能上玉肌。
异味每烦山客赠,灵根犹是圣僧移。水晶盘荐华筵上,酪粉盐花两不知。
两弯弓月眉端照,一朵忪云鬓畔归。
欲默不能言不可,娇心无著凭青衣。
无累无机祇任缘,一斋长掩古松边。
寒垂白发过深雪,不下青林知几年。
木叶当薪烧更暖,薑苗为屦著难穿。
竟何人问东林社,时引清流灌碧莲。
窗雨阻佳期,尽日颙(yǒng)然坐。帘外正淋漓,不觉愁如锁。
梦难裁,心欲破,泪逐檐声坠。想得玉人情,也合思量我。
颙然:严肃的样子。
玉勒雕鞍燕北春,闲愁空自惜芳尘。
杨花入户还飞去,应笑虚帏翠被新。
嫩叶柔条拂短檐,莺啼燕语晓风恬。
伤春无计留春住,怕见飞花不卷帘。
苦雨变秋霖,潇潇入夜深。乱敲惊叶脱,清响杂蛩吟。
往事十年梦,故乡千里心。西风助凄切,不管客难任。