狂飚卷雨辨朝曦,似与新晴有会期。
秋水秋山秋草木,浑将乞与数篇诗。
竹叶鸣纱牖,虫声杂锦梭。帘长镫燄小,山乱月明多。
不畏霜风质自殊,不招蜂蝶艳何孤。
梅花松竹如相见,便合添为四友呼。
小田微雨稻苗香,田畔清溪潏潏凉。
自忆东吴榜舟日,蓼花沟水半篙强。
路出盘江所滥觞,万山无主夕阳荒。肩舆冷瘦寻村远,石气青红过雨凉。
国陋翻宜丛桧大,路难方觉苦荍香。穷涂未倦平生意,欲采閒花种夜郎。
鸣蜩初歇树犹阴,黄菊红榴色转深。
管领秋风有今日,留仙群称辟寒金。
一束临流四面清,滕王高阁敞秋声。白云带雁归江楚,青草随人入石城。
酒不终杯何处醉,诗因满首已留名。南州亦在孤帆里,怀抱空伤孺子情。
龙兮龙兮何时兴,云行雨施天下平。
湫兮湫兮龙之据,龙今去兮留空名。
苍松倒影肖鳞角,根盘石壁徒崚峥。
当时旱魃为暴虐,苗禾焦卷皆枯茎。
嗷嗷下民发虔祷,嗟尔无神扬威灵。
予今歌罢龙冈曲,翻令两腋清风生。
满路尘嚣不耐愁,眠牛冈上自清秋。
霜高木叶流丹冷,宜为黄花一举瓯。
霜月正如钩,临池更上楼。
沈侯新觉瘦,宋玉旧多愁。
獭髓分膏密,鹅毛写恨稠。
长怀寄归雁,归雁自悠悠。