野田有黄雀,群飞向村落。禾黍秋来啄食肥,蓬蒿暮宿潜身乐。
不同飞燕营窠巢,岂逐征鸿罹缯
中庭一树梅,飞雪委荒苔。我行惊岁暮,几回花落又花开。
玉箸啼妆面,思君契阔何由见。城头霜角入云悲,吹断芳魂泪如线。
何人吹彻玉参差,点点飞花入酒卮。轻拂苔阶晴雪满,斜飘芳屋白云垂。
香魂此日随流水,芳讯几时来故枝。遥想绿珠堪恨处,临风疑是坠楼时。
对策瞻龙衮,承恩拜玉墀。一枝蟾影在,八叶凤毛奇。
泸水文星见,南昌化雨施。哦松来上邑,采菊向东篱。
解绶归来日,掀髯舒啸时。空悬徐孺榻,长下董生帷。
清节诚能守,高风自可追。才华今代重,辞翰古人期。
每惜交游晚,重来会面迟。天清梅雨歇,江阔柳云垂。
欲剪萧斋烛,细论彭泽诗。吟怀共倾倒,庶用慰深思。
炉火篝灯孰与同,此心吾欲付冥鸿。
茅檐已作十旬雨,蕙帐不禁连夜风。
一段清愁诗句里,十分寒事酒杯中。
溪云未用安排雪,且听梅花试小红。
东西知隔几牛鸣,山势绵绵若引绳。
待向冈边结茅屋,幅巾遥礼夜坛灯。
拂水斜烟一万条,几随春色倚河桥。
不知别后谁攀折,犹自风流胜舞腰。
乡井千馀里,江湖一病身。新年逢甲子,清夜守庚申。
冷落炉中火,溟濛榻上尘。永怀愁不寐,惟听漏声频。
落日秋气昏,回溪夜喷薄。幽花敧露榭,孤萤陨风阁。
冲襟谢烦歊,广簟生离索。瑰履望明河,南天正飞鹊。
春山杳杳日迟迟,路入云峰白犬随。两卷素书留贳酒,一柯樵斧坐看棋。蓬莱道士飞霞履,清远仙人寄好诗。自此尘寰音信断,山川风月永相思。