祖龙智昏日月蚀,南公力欲麒麟斗。楚虽三户必亡秦,盛德宜然有其后。
鲁公违约火咸阳,咄嗟击出群雄右。豆分瓜剖听指颐,忍使黥徒贼孤幼。
籍也狐埋狐搰之,项伯宁不为家寇。真人如龙翔霸上,缟袒长风起襟袖。
终据皇图岂力为,雅张赤帜皆天授。可怜郴北东上坟,恨碧凄红春不茂。
我来淮阴城,千江万山无不经。山青水碧千万丈,
奇峰急派何纵横!又闻九华山,山顶连青冥。太白有逸韵,
使我西南行。一步一攀策,前行正鸡鸣。阴云冉冉忽飞起,
千里万里危峥嵘。譬如天之有日蚀,使我昏沈犹不明。
人家敲镜救不得,光阴却属贪狼星。恨亦不能通,
言亦不足听。长鞭挥马出门去,是以九华为不平。
白首官仍谪,黄河客竟还。春明无故旧,秋色冷乡关。
叶落松房定,风吹海月闲。苏门归倘遂,同钓碧溪湾。
一沟黑马百泉东,万里黄河五月终。南运未离淮海岸,北船难上吕梁洪。
三年牢落荒江路。忍明日、辄帆去。冉冉年光真暗度。
江山无助,风波有险,不是留君处。
梅花万里伤迟暮。驿使来时望佳句。我拚归休心已许。
短篷孤棹,绿蓑青笠,稳泛潇湘雨。
凉飙应秋气,草木敛华英。客游总念归,子有千里行。
匆匆俦侣催,悄悄离思盈。丈夫怀志气,孰不恋荣名。
华荐起当路,使者促前征。追饯东门道,把酒哀弦鸣。
萧条野驿暮,泛艳江波清。密谋植帷幄,慰彼苍生情。
古来盛名士,多是起钓耕。
三顾无人忆草庐,藻江文海竟何如。
马卿早已羞逢掖,狗监谁能荐子虚。
旷达嗣宗贫嗜酒,清高元晏老耽书。
南州人物今如许,深惜霜林一夜疎。
相送古城阴,天空江水深。秋风千里道,夜月万家砧。
沽酒当淮月,题诗过楚岑。明朝芸馆里,谁复更知心。
离别剧可愁,况乃事边地。丈夫志四方,出门不挥泪。
湖海人归已廿年,卜居犹待卖文钱。欲谐禽向三山约,须觅枞江二顷田。
花雨红时携锸往,荷香深处抱书眠。剪镫频话家园好,未遂沧浪意惘然。