江岸梅花雪不如,看君驿驭向南徐。
相闻不必因来雁,云里飞輧落素书。
六窗不著閒光景,七处休寻古佛心。
放下不行凡圣路,改将黄叶当黄金。
蔓草离离朝送客,骊驹愁唱新亭陌。夜深苦竹啼鹧鸪,空帘独宿头皆白。
送子斜阳外,心情借酒浇。一亭春草碧,千里马蹄遥。
曲唱新杨柳,人过旧板桥。后欢虽可卜,此际已魂消。
楚客西上书,十年不得意。平生相知者,晚节心各异。
长揖五侯门,拂衣谢中贵。丈夫多别离,各有四方事。
拔剑因高歌,萧萧北风至。故人有斗酒,是夜共君醉。
努力强加餐,当年莫相弃。
剧饮何须问酒帘,望来天角月纤纤。花朝暖入春容媚,柏叶浓分野兴添。
布被夜增池草梦,葛巾时羡酒杯淹。苔痕十日无人破,飞絮繁花宿雨沾。
君妇持家政,于归尔在前。
蕙兰题姓氏,荆布择姻缘。
正色常忠谏,平心每善全。
嗟乎真畏友,一夕径飘然。
重城独隐居,世人寡相识。
回塘路寂寥,深径花狼籍。
西风思忽生,南泉语还忆。
遥山去意长,大江归梦直。
日暮立荒原,迢迢望空碧。
祖龙智昏日月蚀,南公力欲麒麟斗。楚虽三户必亡秦,盛德宜然有其后。
鲁公违约火咸阳,咄嗟击出群雄右。豆分瓜剖听指颐,忍使黥徒贼孤幼。
籍也狐埋狐搰之,项伯宁不为家寇。真人如龙翔霸上,缟袒长风起襟袖。
终据皇图岂力为,雅张赤帜皆天授。可怜郴北东上坟,恨碧凄红春不茂。
我来淮阴城,千江万山无不经。山青水碧千万丈,
奇峰急派何纵横!又闻九华山,山顶连青冥。太白有逸韵,
使我西南行。一步一攀策,前行正鸡鸣。阴云冉冉忽飞起,
千里万里危峥嵘。譬如天之有日蚀,使我昏沈犹不明。
人家敲镜救不得,光阴却属贪狼星。恨亦不能通,
言亦不足听。长鞭挥马出门去,是以九华为不平。