尺书能念我,空谷喜闻音。把玩琅玕色,招摇松桂心。
暮云宜雪舫,明月思瑶琴。寂寞临文兴,无知懒至今。
江浦程千里,离尊泪数行。无论吴与楚,俱是客他乡。
何处最悲辛,长亭临古津。往来舟楫路,前后别离人。
撮发从游成潦倒,拍肩话旧叹蹉跎。
年来对酒诗狂减,老去伤时愁绪多。
顾我曳裾今尚尔,念君求禄竟如何。
不应例合俱穷踬,造化儿痴故作魔。
菊花开晚过秋风,闻道芳香正满丛。
争奈病夫难强饮,应须速自召车公。
畏路风波险,平安寄汝笺。晨昏劳定省,琐屑累周旋。
诗礼传家旧,文章报国先。弟兄俱努力,南北望拳拳。
长松攫立龙腾霄,枫榈百卉迷烟梢。大山小山峘霍交,熊罴生蹲虎豹豪。
伊谁卜筑青山坳,茅亭磴侧行探樵。山根曲折烟江遥,江行欲上青天高。
横江幽绝来轻舠,前山落日方归潮。司农水墨传家法,腕底层云起飘忽。
千回万叠给皴刷,积翠浮空来合沓。晚来赋色尤神异,淡赭萧然见山骨。
苍润雄深世有无,古人不见谁痴迂。我家山水真蓬壶,黄埃钝迹游天都。
西峰一角青满湖,空斋雪壁神相娱。谁言仰屋沈忧地,犹有瀛洲方丈图。
中巴旧说古刀州,环壁依城水自流。
鱼米岂殊京洛在,人民轻向死生不。
我来二载无青眼,心叹三农空白头。
修禊何妨书即事,放怀杯酒问田畴。
聚散真如大海萍,旧交落落感晨星。吟诗久已怜同调,对酒应教笑独醒。
万事暗催双鬓白,卅年仍坐一毡青。天寒判袂胶山去,何日重歌问字亭。
宋世谁培双干枫,隆隆秀起逼层峰。高标倍可追三桧,古邑真堪匹五松。
春雨香凝千点绿,秋风叶改万枝红。山人不辩何年物,趺坐浓阴咏化工。
流萍依清源,孤鸟宿深沚。荫干相经萦,风波能终始。
草生有日月,婚年行及纪。思欲侍衣裳,关山分万里。
徒作春夏期,空望良人轨。芳色宿昔事,谁见过时美。
凉鸟临秋竟,欢愿亦云已。岂意倚君恩,坐守零落耳。