何处笛?深夜梦回情脉脉,竹风檐雨寒窗隔。
离人几岁无消息,今头白,不眠特地重相忆。
春艳艳,江上晚山三四点,柳丝如剪花如染。
香闺寂寂门半掩,愁眉敛,泪珠滴破胭脂脸。
江水碧,江上何人吹玉笛,扁舟远送潇湘客。
芦花千里霜月白,伤行色,来朝便是关山隔。
枯风怒遏长川回,两湖五月生黄埃。水晶宫碎洲渚出,昆明老火飞狂灰。
鱼龙错落半生死,乾坤枯槁无云雷。海鲸怒抉海眼破,涛头一箭湖水来。
新声汩汩入黑壤,寒虹矫矫收苍霾。鸥鸟静尽波不起,澄清无瑕玉镜开。
浮光四动青云第,倒影半浸黄金台。何当乘兴呼太白,棹歌长入琉璃堆。
满船明月露花冷,翠绡银管飞琼杯。
可怜谁家妇,缘流洗素足。明月在云间,迢迢不可得。
可怜谁家郎。
缘流乘素舸。
但问情若为。
月就云中堕。
可怜谁家妇。
缘流洗素足。
明月在云间。
迢迢不可得。
可怜谁家妇?缘流洒(xǐ)素足。
明月在云间,迢(tiáo)迢不可得。
可爱哟,这是谁家的女子?顺着溪流濯洗她那白皙的小脚。
溪中美人就像那云中的明月,远隔千里可望而不可得。
东阳溪,即东阳江(今金华江),流经今浙江东阳、金华一带。可怜:可爱。洒:通“洗”。
迢迢:高远。
击筑复击筑,欲歌双泪横。
宝刀重如命,命如鸿毛轻。
我爱乐天文,平易更精切。
笔端应有口,心事无不说。
游戏供日用,工巧疑天设。
述情悉毫厘,辨理穷曲折。
如我本欲言,挽我开齿颊。
如人病瘖哑,代我传喉舌。
惊骀拟举步,骏足过如瞥。
弱弧未及弯,强絮已穿札。
抚才初自愧,适意还深惬。
读尽一编诗,胸怀消百结。
汉使重颁朔,胡臣旧乞盟。
烽烟虚昼望,刁斗绝宵惊。
虎落云空锁,龙堆月自明。
祁连山更北,新筑受降城。
北海寒深雪满天,边云漠漠汉云连。将军不是麒麟种,争伴羝羊十九年。