贡市纷纷乞罢兵,忧危竑议到儒生。万言封事批鳞切,一赋筹边走马成。
忠愤岂应论左道,英灵犹欲请长缨。白莲风定余霞散,来奠椒浆雪涕横。
鸣珂振毂满重城,春日绵绵老燕莺。人在碧鸡坊外住,澹随流水过清明。
一担干柴古渡头,盘缠一日颇优游。
归来涧底磨刀斧,又作全家明日谋。
积善君家庆有馀,林泉静处乐安居。元回庭下梅先发,春到窗前草不除。
风气入帘生几席,芸香满架润诗书。丈夫自有飞腾志,晚驾蒲轮就聘车。
野人早起懒梳头,遥见青帘一日休。席破贪书曾废食,鸡鸣趋利得无羞。
况兼老病将为鬼,那更居浮强作囚。但愿尊罍容我了,乌鸢蝼蚁任渠谋。
平芜缥缈浩无烟,禾黍高低遍野田。馌妇携筐遵小径,农夫荷锸觇荒泉。
场坡瓜熟风当户,沧海渔归月在船。更喜清时无寇警,长江迤逦得安眠。
斜阳明晚渡,倦马踏寒云。岸动移舟影,沙喧落雁群。
山城秋似画,水市暮多闻。老客归心急,无眠到夜分。
逍遥云雾间,呼吸发九嶷。游女不稽路,弱水何不之。
郡郭东南积谷山,谢公曾是此跻攀。
今来惟有灵池月,犹是婵娟一水间。
男儿事征战,所愿树奇勋。
奈何作奴隶,生死随将军。
寇来不得击,寇去我始闻。
顾惭腰间剑,空有星斗文。
岂不为主用,坐与铅刀群。
身犹执麾盖,茅土何时分。