风尘惯适旅怀宽,去住知君随遇安。临镜读来花共笑,背镫展处月同看。
伯夷耻周粟,促连岂帝秦。
清风千载上,林下一閒身。
竹屋清江上,风烟四五家。水园分芰叶,邻界认芦花。
雨到鱼翻浪,洲回鸟傍沙。月明何处去,片片席帆斜。
竹里山堂午后开,樱桃酒热客频来。社中人少宜添燕,春半花多总让梅。
昼静棋声连竹响,香残云缕绕床回。尘缘已绝闲无事,抱瓮疏畦手自栽。
主人不相识,偶坐为林泉。
莫谩愁沽酒,囊中自有钱。
莫谩(mán)愁沽酒,囊(náng)中自有钱。
别墅主人和我没有见过面,偶来坐坐赏那林木和石泉。
主人哪,不要发愁去买酒,口袋鼓囊囊,不缺打酒钱。
谩:空。沽:买。
菊间被酒竹间行,待得云销看月明。
莫笑郎当鲍老态,已知倾倒曲生情。
丹枫叶落分溪色,黄鸟群鸣杂雨声。
晓起凭阑皦衣薄,秋风吹梦堕江城。
赤日烁田园,渴雨麦焦死。田园复何有,黄埃间苍耳。
痴龙抱珠眠,无术鞭之起。农夫吁群神,邑令走社壝。
我心方惄然,咎人更咎己。闭门星月下,陈词窃长跪。
谴责加闾阎,请自长官始。瘝职当受辜,勿移于赤子。
祝罢复出祷,惭惶意无似。何时雨倾盆,野色青一洗。
贡市纷纷乞罢兵,忧危竑议到儒生。万言封事批鳞切,一赋筹边走马成。
忠愤岂应论左道,英灵犹欲请长缨。白莲风定余霞散,来奠椒浆雪涕横。
鸣珂振毂满重城,春日绵绵老燕莺。人在碧鸡坊外住,澹随流水过清明。