远公说易长松下,龙树双经海藏中。今日导师闻佛慧,始知前路化成空。
朝曦杲晴空,宿雾开纷披。萦纡度墟曲,荦确行溪湄。
横桥转山腰,丹垩明招提。豁谺觑阴洞,欲入愁途迷。
流泉暗淙琤,喷壑跳珠玑。岩根石彩翠,映水光参差。
穷高上苍岑,支策行攲危。林端出绀宇,兀与浮云齐。
曾来念旧事,历历经行时。松长向如人,今已老十围。
我尚喜青鬓,还年未生丝。偕游数君子,意拟探幽奇。
诸峰未历览,寒日还平西。同携下前麓,却望兰阴归。
明年艳阳春,更约相追随。当须各努力,补屐寻幽期。
江上水军齐霭霭,跨橹悬幡巳夙待。阵分天地九团花,气变风云万条彩。
中流伐鼓扬羽旗,中丞亲督操江师。冲前突后奔潮涌,千艘万舰轰雷飞。
江中骇浪滚滚生,甲光闪烁流日星。冯夷魄夺海若走,六鳌股栗三山倾。
白战无休鼓声怒,纵尔真敌亦狼顾。恍疑风雨挟鬼神,颇似蛟龙荡烟雾。
须臾江净霞帜飘,不闻人语闻鸣桡。龙骧振旅收吴会,伏波楼船清海妖。
公昔开府当银夏,五万貔貅不嫌寡。贺兰山下春草青,何物胡人敢驰马。
中丞中丞有深虑,居重图轻贵形势。承平日久讳言兵,笑杀迂儒抱经济。
古寺得断碣,偃卧败壁阴。
莓苔入破字,欲读不易寻。
姓字驳难辨,展转风雨侵。
尘穴夏蛙宿,草盛秋虫吟。
田夫煅可砺,老妇寒可砧。
伊非浮图家,岁月徒骎骎。
予闻岐阳鼓,篆法抵万金。
存者十止九,太息涕泗霪。
为郎四十者,堂有二亲稀。
止爷官为养,行应泪在衣。
白云偏伫立,黄犬好频归。
去有山公启,天心正似饥。
夫子刚且勇,一摧遂终身。于今斗牛间,郁然气不申。
平生慕用意,碣刻留千春。更为祠堂咏,尚代鸡酒陈。
结屋离黄道,开门对白沙。
一庄千古月,三径四时花。
客至旋沽酒,身闲自煮茶。
相闻虫鸟外,不复听喧哗。
悔经窃药化嫦娥,空费霓裳咏大罗。历久终成千古恨,圆时常少缺时多。
弊庐补葺虽劳力,且得幽闲住此身。
旧友误称吟笔长,诸亲争笑罢官贫。
近檐竹密妨巢雀,当户花疏见路人。
所虑久晴田事废,今闻高下雨皆匀。
柳色莺声亦快哉,此行不为踏青来。荷锄且莫悭筋力,树木先须辟草莱。
百尺扶疏终荫本,十年培植待长材。他时为栋为梁任,不负殷勤手自栽。