曾应大中天子举,四朝风月鬓萧疏。不随世祖重携剑,
却为文皇再读书。十载战尘销旧业,满城春雨坏贫居。
一枝何事于君借,仙桂年年幸有馀。
一化西风外,禅流稍稍分。买碑行暮雨,斫石葬寒云。
静户关松色,荒斋聚鸟群。朗吟声不倦,高传有遗文。
举世谁能与事期,解携多是正欢时。人间不遣有名利,
陌上始应无别离。晚渡待船愁立久,乱山投店独行迟。
我今漂泊还如此,江剑相逢亦未知。
晓色寒侵露未晞,黄沙漠漠扑征衣。劳人几度图兴建,大地千年护翠微。
丘壑欲开桃李径,□畴渐觉、稻梁肥。海邦形胜雄东顾,立马罗山□落晖。
十年高卧桂丛幽,此日惊看挟策游。剑气光芒连北斗,词原丰采动南州。
春深风雨三更梦,草绿江湖万里舟。若到故园相忆处,也应回首仲宣楼。
天地一洲渚,北平南攲危。幽并深以厚,江浙清且奇。
武林颇英秀,川汇仍山卑。应接殚天巧,类非人力为。
径山最佳处,有岩称玉芝。居防俗士驾,地乃贤人宜。
郎公留名德,平时为羽仪。引年归故里,不复衣朝衣。
留侯黄石心,白傅香山期。结宇名胜外,日与尘事违。
泉石景物状,尽任诸贤诗。伊予来东藩,滥持使者麾。
平生爱山水,弗惮命驾之。当候秋风高,远造岩下扉。
浣濯缨上尘,散步松间綦。未能继高躅,聊用慰所思。
多情才子倚兰舟,终拟蹉跎访旧游。日暮酒醒人已远,鸟啼花落水空流。
清风未许重携手,好月那堪独上楼。何处相思不相见,江南江北路悠悠。
衰柳秋风第一亭,送人山色向人青。长堤车马终年事,落叶萧萧独自听。
眷言一杯酒,凄怆起离忧。夜花飘露气,暗水急还流。
雁行遥上月,虫声迥映秋。明日河梁上,谁与论仙舟。
导漾疏源远,归海会流长。延波接荆梦,通望迩沮漳。
高岸沉碑影,曲溆丽珠光。云昏翠岛没,水广素涛扬。
阅川已多叹,遐睇几增伤。临溪犹驻马,望岘欲沾裳。
乔木下寒叶,亭林落晓霜。山公不可遇,谁与访高阳。