白马行且嘶,玉勒锦障泥。扬鞭羽林郎,宿卫通金闺。
一朝赴边急,转战玉关西。长戈挥白日,高旌卷彩霓。
驱山填火井,累石起云梯。烽举星芒乱,弓开月影低。
分符降赤勒,飞箭定渠黎。功许韩彭并,名与卫霍齐。
主恩谅可报,国难讵难挤。孰甘局乡邑,门巷闭蒿藜。
高斋坐来久,中宵月上时。家僮初睡觉,惊报早朝迟。
长风西北来,动荡不能宁。尘沙乱白日,草木变秋声。
阳德久未舒,繁霜况相仍。苦寒衣裘薄,酒且屡屡倾。
浦溆明寒透橘洲,雁风吹老一天秋。渔翁醉卧芦花底,流水晚烟閒钓舟。
南海英魂叫不醒,旧题重展墨香凝。
当时京洛花无主,犹有春风寄广陵。
红雨随风散落霞,行人几误武陵家。
牧童若向青帘见,应认枝头作杏花。
翠羽嘈嘈唤梦回,罗浮峰下小徘徊。
霜风昨夜卷晴雪,山路今朝无碧苔。
尚有瘦香供玉笛,不将余片点妆台。
少须鼎实明人眼,却带江南烟雨来。
山翁手持青石骨,疑是元宝瘗中物。
支床捣练应不然,中裂何由半存没。
冰池既決不可隄,镜面已破那能规。
达人不必顾堕甑,好事大率逢轰碑。
寒蝉饱饮供晓滴,尽了山中病磨墨。
太和磔裂三千年,何处人间有完璧。
横塘清浅藕花开,绰约冰姿绝點埃。
雨过浑疑汤饼试,风生却讶玉山颓。
未经太液承恩去,先向东林结社来。
铨次群芳须第一,妖红丽紫尽舆台。
何处秋来在树间,旅中寂寞欲生寒。
筼筜粉落见秋色,薜荔青凋带老颜。
午枕尚犹飞豹脚,晓霜久已染鸡冠。
流年偷向吟中换,老却诗人空等閒。