谁搆琳宫太室前,昔年遗址尚依然。松阴凿径通岩穴,花底流觞引石泉。
云气常留虚白室,丹光高射蔚蓝天。浮丘道士今来否,瑶草离离满玉田。
越罗小袖新香茜,薄笼金钏。倚阑无语摇轻扇,半遮匀面。
春残日暖莺娇懒,满庭花片。争不教人长相见,画堂深院。
自昔厌喧嚣,执志好栖息。啸歌弃城市,归来事耕织。
凿户窥嶕峣,开轩望崭崱。激水檐前溜,修竹堂阴植。
香风鸣紫莺,高梧巢绿翼。泉脉洞杳杳,流波下不极。
仿佛玉山隈,想像瑶池侧。夜诵神仙记,旦吸云霞色。
将驭六龙舆,行从三鸟食。谁与金门士,抚心论胸臆。
天道固溟漠,世路尤险巇。吾生本自浮,与物多瑕疵。
此去知何事,生死不可期。执手笑相别,无为儿女悲。
轻醉壮行色,扶摇动征衣。断不负所学,此心天所知。
十里东郊道,兹游岁月深。
参僚从行府,高会适丛林。
穉子喧沽玉,春姬笑子金。
咳珠僧护宝,醉弁客遗簪。
天赐连宵泽,民欢毕昼阴。
分明造物手,自在出尘心。
非相虽无住,残芳尚可寻。
都人望旋旆,车马又駸駸。
浓黛消香淡两蛾,花阴试步学凌波。
专房自倚倾城色,不怕凉风到扇罗。
红牙拍处句清新,绝妙词成绝代人。分得西湖灵秀气,梦窗片玉是前身。
我本自为芳,清心来众赏。不作却聘书,高名自标榜。
一任朱门游,终焉逢户想。睇彼隐君子,热中劳俯仰。
朝住青云下,暮蹑华堂上。翩然意气增,春温变秋爽。
俯念此微生,荣落任天壤。虽然草木姿,窃用资生养。
枕之双目明,服之年寿长。看君出北山,名实何卤莽。
突兀高城接上台,干重雉堞倚江开。浙闽山向云中绕,章贡水从天际来。
想见适逢多难日,持危全仗济时才。兴怀往昔情多少,聊坐高楼共举杯。
我得南星铁如意,狂歌水仙愁击碎。世间何物堪倚声,竹管匏笙不能吹。
铁崖尝豢双铁龙,雌龙入海招其雄。千年干镆两俱化,至今怒吼吴江风。
玉鸾也复无消息,曾照广陵秋月白。广陵锻工摹影来,白鸾毛羽今变黑。
芜城雪后风正饕,寒冰一条吾手操。弹指连珠五星见,当头明月三天高。
便欲招呼箫史辈,翩然彩凤同游翱。元云之曲应天籁,世俗丝管空啁嘈。
如意从今得朋庆,以之按拍声相应。池上蕤宾方响飞,江东高唱铜琶竞。
此际官梅有芳信,吹彻箫声花欲迸。君不见道人铁脚诵《南华》,宰相铁心能赋花。