花透香须宿雨乾,柳飘晴絮送春寒。
最怜蝴蝶双飞舞,只作庄周一梦看。
金鸭香销白尽长,玉阶春影弄垂杨。
东风不管人憔悴,频送飞花出禁墙。
病起伤春独倚门,唤人鹦鹉隔帘闻。无情最是东风恶,瘦却梨花一片云。
白雪满头颅,何堪涉畏途。不知乡信去,曾达故人无。
日落鸦声急,天空雁影孤。定应吟望处,思忆到江湖。
喜得身闲散,村居尽不妨。花开和蝶看,酒熟带醅尝。
草径偏临水,柴门正向阳。故交应笑我,近日学耕桑。
报花消息是春风,未见先教何处红。
想得芳园十馀日,万家身在画屏中。
寂寞甘泉路,君王不复来。旌旗空缥缈,兰麝已尘埃。
宝鼎移朱舫,金茎卧绿苔。柏梁春夜雨,惟有野棠开。
翁子穷经自不贫,会稽连守拜为真。是非难免三长史,富贵徒夸一妇人。
小吏张汤看倨傲,故交庄助叹沉沦。行年五十功名晚,何似空山长负薪。
迢递。移得根枝自天际。烂熳新红如醉。云艳摇芳砌。
开落长春得意。朵朵还扶日。风露不禁沽滴。苔径空怜惜。
晴日开长至,招欢池馆中。欣逢梅蕊发,赏趁菊花丛。
乐事兼文酒,偕游杂冠童。言寻莲社会,远蹑竹林踪。
放诞同咸籍,清谈过浑戎。行觞严赏罚,坐隐决雌雄。
有约言终践,幽期月再逢。偷閒閒便得,发兴兴难穷。
大化如翻轴,浮生似转蓬。及时须作乐,此会莫教空。
况有邮诗约,相期雅兴浓。格随苏李古,体任柏梁工。
大雅沦亡久,新声耳目同。南园无旧泽,文献绝流风。
任此狂澜日,宜争砥柱功。倒戈甘钝器,拔帜让群公。
敏捷推年少,濡迟任老翁。且宽金谷罚,传览待诗筒。