五季英豪王太师,百年仪像见横披。眼中汗血真龙种,身后声华古豹皮。
伟节亭亭照今古,高风凛凛动华夷。兜鍪一奋成忠义,何似貂蝉老更痴。
春风用意匀颜色,销得携觞与赋诗。秾丽最宜新著雨,
娇饶全在欲开时。莫愁粉黛临窗懒,梁广丹青点笔迟。
朝醉暮吟看不足,羡他蝴蝶宿深枝。
姑射山头冰雪仙,人间一见便丰年。
却应羞死琴台女,不得乃翁分一钱。
衡门秋到总堪悲,荷折蒲荒不整齐。
但喜风前无立豹,亦知砌下有蹲鸱。
吾徒老矣成何事,生理茫然更久稽。
清净无风天雨已,山前山后且扶藜。
上官多是叹穷途,得替行装尽有余。
唯有甘棠刘法掾,来时骑马去骑驴。
不妨赴诏暂归宁,跃马惟消两火程。
七十严君千万喜,彩衣争似绣衣荣。
在山猛虎今无用,蔽日浮云终古阴。三穴未穷馋兔计,一官真拟汨罗沉。
似闻贾谊酬宣室,徒遣相如赋上林。惆怅古人称独往,江湖满地有暇心。
萝架疏林漏月明,藤轮小凭纳宵清。瓜葫磊砢论庭实,箫管中和辨乐声。
露地及忘炎暑在,秋河先见夜云轻。一身自了从人说,历劫逃虚不近名。
白日出扶桑,流光丹若木。
东西几万里,倒影射蒙谷。
尝闻瀛海上,半夜见日浴。
如何北荒外,乃有龙衔烛。
我昔在田野,东阡与南陌。
时有素心人,浊酒聊共适。
既醉各归卧,不如牛羊夕。
醒来视西牖,残月在窗隙。
宁知衰莫年,乃复困行役。
天公如佚老,言归遂耕绩。
击壤乐余年,箪瓢敢求益。