叶落吴门一夜霜,悠悠离思海天长。殊方不为无知己,自是人心恋故乡。
北风吹雪行人绝,系马长亭与君别。燕姬歌曲易销魂,触得离人转愁切。
一觞满引不须辞,湖海重逢未有期。君看南国花开日,便是长安相忆时。
花发烟晴春事宜,风和日暖迥春姿。百年事业惟杯酒,四海烟尘何所之。
帘户静应通乳燕,幽怀不负采芳期。白沙翠竹青蓑里,一曲沧浪有所思。
幽栖日觉喧纷远,独坐随忘世上名。把酒看山了何事,芃兰丛菊时争清。
乾坤宿业诗书在,日月无心节序更。尤事蹉跎尘雾里,百年杖锡慰深情。
荒阶惟鸟迹,白石亦青苔。起拨云书乱,春风陶一杯。
世人共卤莽,谁将一日閒。予怀浑脱略,把酒对秋山。
念尔无机自有情,迎寒辛苦弄梭声。
椒房金屋何曾识,偏向贫家壁下鸣。
小车厌看洛阳花,梦想林逋处士家。十里湖山春浅淡,一枝雪月夜横斜。
孤高不受金尊赏,清冷无烦锦帐遮。今日重吟香影里,百年风致未为赊。
淮西渡两桨,江左随一鸥。
苦嗟波涛窄,所至胶吾舟。
借问舟中人,流转何时休。
帆高风色利,欲止不自由。
传闻弱水外,鼎立三神丘。
鼓柜未可到,载行有潜虯。
扶桑睹浴日,阳精热东流。
万族呈秘怪,九土皆飘浮。
送者安在哉,吾往不可求。
岂比鸱夷子,并湖名远游。
白马行且嘶,玉勒锦障泥。扬鞭羽林郎,宿卫通金闺。
一朝赴边急,转战玉关西。长戈挥白日,高旌卷彩霓。
驱山填火井,累石起云梯。烽举星芒乱,弓开月影低。
分符降赤勒,飞箭定渠黎。功许韩彭并,名与卫霍齐。
主恩谅可报,国难讵难挤。孰甘局乡邑,门巷闭蒿藜。