移舟漾涟漪,得凉乍如沐。
所爱前溪风,清音度修竹。
一见意已消,少焉神更穆。
譬如珠在渊,自是鸾之族。
我友具壶飧,相邀曳绡縠。
挥杯逗轻釭,洒翰低华烛。
欲别徐裴菼,深心寄眉目。
岁月倏已赊,诗篇寄幽馥。
吾犹愧良媒,子其慎穆卜。
毋以躯千金,等之棋一局。
欲认青帝索酒尝,俄惊丹旐送君丧。
吕庄编户伤心切,愁对清风想杜康。
欲认青帘索酒尝,俄惊丹旐送君丧。吕庄编户伤心切,愁对清风想杜康。
万里乘涛来绝海,中朝冠盖尽相知。丹丘博士与饮酒,青城先生邀赋诗。
传钵底须归故国,把文遂欲动京师。绝怜船上看春色,二月官河水发时。
初日融霜泮水清,鹄袍翔集宿中庭。
先生有道如阳月,太白占祥聚德星。
安定重来阐湖学,渠水端坐讲西铭。
自怜一唯无传久,避席何时觌黄刑。
却笑梁园事已非,梁王去后燕空归。
可怜园上多情树,风絮纷纷学雪飞。
妾有一匹绢,照眼光淩乱。范以湘江筠,裁为合欢扇。
娟娟花月美,皎皎梅雪灿。向来启炎溽,执手同缱绻。
朝携麦陇去,为妾障容面。暮伴纱厨宿,为妾散香汗。
恩情非轻薄,信誓成旦旦。华容未衰朽,世路易冰炭。
终身隔幽闲,谁复转清盼。君不见金屋贮阿娇,长门锁春怨。
玉楼宴环奴,驿庭碎花钿。人耶物耶古如斯,彳亍风前发三叹。
金缕垂波香雾浓,春风黄鸟画桥东。
多情却笑隋堤树,长带凄凉暮雨中。
诏从东海付南麾,戎乘前驱上将威。
异俗已传吾父至,期文更咏我公归。
岁时职贡还朱绂,昼日恩光赐衮衣。
昔往今来亦何速,长亭杨柳尚依依。
淡烟荒草六朝宫,万感丛生一眺中。
不识群公互虓虎,独于此地必争熊。
秦河溅泪西风泣,淮巘含羞晚照红。
酝得许多愁为底,只缘误倚大江东。