满树和娇烂漫红,万枝丹彩灼春融。
何当结作千年实,将示人间造化工。
固教梅忍落,体与杏藏娇。已过冬疑剩,将来暖未饶。
玉阶残雪在,罗荐暗魂销。莫问王孙事,烟芜正寂寥。
缅邈洞庭岫,葱蒙水雾色。宛在太湖中,可望不可即。
剖竹守穷渚,开门对奇域。城池自絷笼,缨绶为徽纆.
靡日不思往,经时始愿克。飞棹越溟波,维舟恣攀陟。
窈窕入云步,崎岖倚松息。岩坛有鹤过,壁字无人识。
滴石香乳溜,垂崖灵草植。玩幽轻雾阻,讨异忘曛逼。
寒沙际水平,霜树笼烟直。空宫闻莫睹,地道窥难测。
此处学金丹,何人生羽翼。谁传九光要,几拜三仙职。
紫气徒想像,清潭长眇默。霓裳若有来,觏我云峰侧。
怀哉四壁时,未有五都价。百金谁见许,斗酒难为贳。
落花生芳春,孤月皎清夜。复逢利交客,题户遥相谢。
一钵寄岩石,尘喧迥不闻。小厨分涧水,短榻卧松云。
衣借枯藤补,香收野蒳焚。晚来趺坐处,猿鹤自为群。
松风敲剑壁,花露滴琴床。坐对前峰月,空山丛桂香。
叶落吴门一夜霜,悠悠离思海天长。殊方不为无知己,自是人心恋故乡。
北风吹雪行人绝,系马长亭与君别。燕姬歌曲易销魂,触得离人转愁切。
一觞满引不须辞,湖海重逢未有期。君看南国花开日,便是长安相忆时。
花发烟晴春事宜,风和日暖迥春姿。百年事业惟杯酒,四海烟尘何所之。
帘户静应通乳燕,幽怀不负采芳期。白沙翠竹青蓑里,一曲沧浪有所思。
幽栖日觉喧纷远,独坐随忘世上名。把酒看山了何事,芃兰丛菊时争清。
乾坤宿业诗书在,日月无心节序更。尤事蹉跎尘雾里,百年杖锡慰深情。