展开阅读全文
天台罹洚水,平陆几成渊。
经理阅再祀,民瘼犹未痊。
将令田里安,须得牧守贤。
畴咨能俾乂,佥曰蓬莱仙。
君侯宽且明,履节金石坚。
吏事素精敏,公心无党偏。
分符膺重寄,为政将奚先。
租赋盍蠲减,狱讼无淹延。
奸黠须禁戢,阨穷当悯怜。
庶销愁叹声,播作谣颂传。
使华闻有命,丹书下日边。
复使兹郡民,鼓舞戴二天。
政成彻丹扆,驿召归甘泉。
嗟予十载间,稠叠同班联。
学馆暨郎省,昕夕相周旋。
喜君驾朱轓,恨我违英躔。
同寅举饯觞,佳句联华笺。
枯肠强搜索,缀缉仅成篇。
展开阅读全文
王生非狂者,乃以善哭称。每至欲悲时,不閒醉与醒。
音词初恻怆,涕泗随纵横。问之无所言,坐客笑且惊。
王生不暇恤,若出诸其诚。嗟我与生友,此意犹未明。
丝染动墨悲,麟亡伤孔情。韩哀峻岭陟,阮感穷途行。
涕流贾太傅,音抗唐衢生。古来哭者多,其哭非吾名。
生其偶然欤,何苦摧神形。如其果有为,为尔同发声。
上才生下国,东海是西邻。九译蕃君使,千年圣主臣。
野情偏得礼,木性本含真。锦帆乘风转,金装照地新。
孤城开蜃阁,晓日上朱轮。早识来朝岁,涂山玉帛均。
凭高莫送远,看欲断归心。别恨啼猿苦,相思流水深。
翠云南涧影,丹桂晚山阴。若未来双鹄,辽城何更寻。
我住城西寺,君归湖上山。马声知驿路,树色认乡关。
远戍霜鸿惨,荒汀雪鹭閒。自怜堤畔柳,愁绪不禁攀。
潮来沙碛平,月落海门曙。汀蒲转风叶,堤柳摇烟絮。
江头春可怜,天涯人独去。有歌送君行,无酒留君住。
雪浪没沙鸥,云帆出江树。回首读书声,青山不知处。
吝骄专恣讳言兵,祸本伊谁自种成。
潮汛有时声转怒,权奸一死罚犹轻。
道无起灭无今古,物有消虚有长盈。
赞化正需豪杰手,华山深处卧升平。
东邻雨湿火难吹,斗米田家尚可为。
晚稻未舂潮水白,早红先送救公饥。
出门皆有托,君去独何亲。
阙下新交少,天涯旧业贫。
烟寒岳树暝,雪后岭梅春。
圣代留昆玉,那令愧郄诜。
共言愁是酌离杯,况值弦歌枉大才。献赋未为龙化去,
除书犹喜凤衔来。花明驿路燕脂暖,山入江亭罨画开。
莫把新诗题别处,谢家临水有池台。