愁春去。送春去。春去何方住。满院绿阴浓,便是春归处。
落花飞野渡。渡口鸣柔橹。何处送春船,一霎河滨遇。
庭院深深闻杜宇。无计留春,拼送春归去。问春毕竟归何处。
桃花乱落杨花舞。
回首家山曾小住。斗草寻芳,姊妹欢如许。不道而今离绪苦。
樽前唱断黄金缕。
深相忆,莫相忆,相忆情难极。银汉是红墙,一带遥相隔。
金盘珠露滴,两岸榆花白。风摇玉佩清,今夕为何夕。
官府不著名,散迹村落深。白云自朝暮,青山无古今。
爱此夏日永,门巷多繁阴。呼儿具绳床,不履亦不簪。
殷勤好风来,为我消烦襟。一饱万事了,何用腰黄金。
羁勒困名马,网罗多珍禽。何如山鹿痴,呦呦恋长林。
庐山铓然深可居,洛水蚓然清可渔。嘉哉山水有如此,不能留客如蘧庐。
楚茅不入干王诛,大帅分阃临商于。谋参帷幄渴英俊,蒐罗远到山间癯。
陇西四钦出将种,人爱若也温而愉。朅来谁飞荐鹗书,枕前堕檄催驰驱。
行参幕宾亦大可,把酒当为帅君贺。王家仲泽如仲宣,共看吐奇飞玉唾。
一军号令雅歌中,声落荆蛮胆先破。愚轩退居如甑堕,閒暇多君时见过。
明朝笑语隔关山,一月须
斜日后。独倚西栏痴望久。风冷罗衫袖。
小园蝉声凄咽,暮霭低笼衰柳。春去秋来还似旧。
只是人消瘦。
镇抚四夷吾道在,可怜壮志日因循。
四年尽瘁今归去,不负斯民只负身。
船动湖光滟滟秋,
贪看年少信船流。
无端隔水抛莲子,
遥被人知半日羞。
买屋西楼好,诗中着卧龙。
青山相对处,黄檗最高峰。
小尽容书画,低犹俯竹松。
市声不到耳,惊梦是邻钟。
清晓离家去路遥,绝怜寒景太萧条。
松深渐觉风声紧,云坳还知雪意销。
沙嘴客担鱼种卖,山头人拾树枝烧。
梅华多处谁家酒,斜舞青帘隔小桥。