露发坐清夕,商飙生夜凉。穷愁衣带缓,假寐梦魂长。
宇下鸣虫聒,天边归雁忙。孤云傍南斗,永夜一相望。
关山夜月明,秋色照孤城。
影亏同汉阵,轮满逐胡兵。
天寒光转白,风多晕欲生。
寄言亭上吏,游客解鸡鸣。
千年俎豆逢丁日,万国冠裳戒沐时。月白衣明心皎皎,风高气肃意夔夔。
太牢曾识汉庭礼,玉帛深思昭代仪。总为菁莪情转切,微才何以答君师。
妒韶华风雨潇潇,管月犯南箕(jī),水漏天瓢(piáo)。湿金缕(lǚ)莺裳,红膏燕嘴,黄粉蜂腰。梨花梦龙绡(xiāo)泪今春瘦了,海棠魂羯(jié)鼓声昨夜惊着。极目江皋(gāo),锦涩行云,香暗归潮。
老天妒嫉人世韶华才洒下潇潇风雨,星宿们相互争斗闹得大雨像瓢泼盆倾,这大雨可否淋湿了你饰着金饰的舞衣?想着你红艳迷人的小嘴,黄粉蜂一般的细腰,想着你离别时鲛人般的泪珠如梨花带雨。你离开我让我身体憔悴消瘦,风雨打海棠声声如战鼓让我难以入睡,极目远望江畔小路,行云重重可否阻碍你回来?你满身香气可否也被雨水冲淡?
侑尊:劝酒,陪侍。云:语助词。韶华:美好时光。南箕:箕星,二十八宿之一。月到此处,天多风雨。水漏天瓢:喻雨水如瓢泼从天而下。金缕莺裳:指用金线织的舞衣。龙绡:即鲛绡。海棠魂:暗用唐玄宗比喻杨贵妃酒酣未醒为昨海棠典故。羯鼓声:暗用唐玄宗击羯鼓催花典故。江皋:江边。
玉楼风迕杏花衫,娇怯(qiè)春寒赚。酒病十朝九朝嵌(qiàn)。瘦岩岩,愁浓难补眉儿淡。香消翠减,雨昏烟暗,芳草遍江南。
玉楼上春风拂动杏花衣衫,娇柔瘦弱的身体担心因迷恋春色而受风寒。借酒消愁十天有九天喝得烂醉不堪。单薄消瘦。深深愁怨难排遣,懒得梳妆打扮,眉影变淡,粉香全消,首饰全减。眼前是愁雨纷落天地昏暗,在芳草铺遍江南的心上人什么时候能回来?
玉楼:华贵的楼阁。迕:风吹动。春寒赚:为春寒所侵袭。酒病:饮酒过多而病。嵌:深陷。岩岩:消瘦的样子。眉儿淡:指懒梳妆,没有画眉。
北芒何垒垒。高陵有四五。借问谁家坟。皆云汉世主。
恭文遥相望。原陵郁膴膴。季世丧乱起。贼盗如豺虎。
毁壤过一抔。便房启幽户。珠柙离玉体。珍宝见剽虏。
园寝化为墟。周墉无遗堵。蒙茏荆棘生。蹊径登童竖。
狐兔窟其中。芜秽不复扫。颓陇并垦发。萌隶营农圃。
昔为万乘君。今为丘中土。感彼雍门言。凄怆哀今古。
秋风吐商气,萧瑟扫前林。阳鸟收和响,寒蝉无馀音。
白露中夜结,木落柯条森。先光驰北陆,浮景忽西沈。
顾望无所见,唯睹松柏阴。肃肃高桐枝,翩翩栖孤禽。
仰听离鸿鸣,俯闻蜻蛚吟。哀人易感伤,触物增悲心。
丘陇日已远,缠绵弥思深。忧来令发白,谁云愁可任。
徘徊向长风,泪下沾衣襟。
开门百卉扬青春,槛外桃花肥似人。老山山态素非媚,远插十里涵丰神。
深林读书留易久,袷衣已净行路尘。流观物理足异趣,忽令藏府为鲜新。
晓莺试歌燕交舞,迄晚不识怒与嗔。古贤得力傥在是,芬吐四照胥天真。
东皇侍史旧知我,盈怀淑气澹可亲。黄冠种树日初暖,阳阿晞发其无伦。