杂英飞少女,榴火粲东君。鸟弄枝成曲,鱼动水圜文。
谢客云对屐,罗敷日照裙。春风正难忍,杨柳故纷纷。
宝安山人王仲亨,离奇坎砢犹多能。文心赋手老莫展,乃与怪石争崚嶒。
我闻祖龙得孙枝,卞和拱璧盘双螭。回鸾古文出李斯,玺郎三绝称最奇。
汉东诸侯楚南将,铜符玉节森相向。款文灭没形模奇,一出一入参玄匠。
尔来唐宋不足珍,明兴符篆乖古人。仲亨掘起三百载,半生抱璞仍工贫。
有时得钱但沽酒,蛟螭盘挐入纤手。昆刀切玉如切泥,飒飒鱼凫会飞走。
五羊少年金错刀,先秦小玺争临摹。开轩向余质奇字,雅郑于汝分纤毫。
张穆之,周竹郎,沉雄尔雅为君倡。嗟君高才两相下,往往能兼众所长。
长杨天子幸同文,剞劂何人得似君。雕龙必重谭天衍,载酒先过扬子云。
游丝困无力,欲起重悠飏。芳草落花满,相思春昼长。
松江之左,可渔可农。
丁树阴阴,碧波溶溶。
子契予好,携家而从。
载笑载语,乃棹轻篷。
冥访前修,天随到迩。
中心孔嘉,爰居止。
有薰自南,景物清美。
槐柳于前,烦歊潜弭。
我有旨酒,与子酌之。
既醉且舞,且歌而诗。
陶然乐只,厥情怡怡。
一日舍去,岂不念兹。
客怀先秋,兴言欲别。
屡止屡辞,行计已决。
送子于舟,期我乎雪。
敬敬前迈,于时炎热。
惆怅若失,延伫长津。
复面犹赊,柰何夕晨。
岂无他友,白首如新。
念子实繁,融融天真。
北山有梅,南山有云。
下有猿鹤,中有隐君。
千里命驾,予敢不厪。
乃志必获,载歌斯文。
多谢天公佐好晴,只今载酒作郊行。
飞花恋客閒中意,远笛吟春景外声。
已把物情归幻相,且将足力趁浮生。
南堂办得休休计,燕雀充庭亦贺成。
数舍茅茨簇水涯,傍檐一树早梅花。
年丰便觉村居好,竹裹新添卖酒家。
一犁足春雨,一丝摇晴风。
乐此至乐地,其惟蓑笠翁。
野人夜梦江南山,江南山深松桂闲。野人觉后长叹息,
帖藓粘苔作山色。闭门无事任盈虚,终日欹眠观四如。
一如白云飞出壁,二如飞雨岩前滴,三如腾虎欲咆哮,
四如懒龙遭霹雳。嶮峭嵌空潭洞寒,小儿两手扶栏干。
野客归时无四邻,黔娄别久案常贫。
渔樵旧路不堪入,何处空山犹有人。
阴霭通烟翠作霏,春风入雨暖成泥。女郎挑菜不知湿,调笑相携过水西。