大树无言自息机,蔓条有刺只钩衣。诸君若畏饥蛟起,拔剑横流看佽飞。
华封西祝尧,贵寿多男子。二贤无主后,贫贱大壮齿。
未成鸿鹄姿,遽顿骅骝趾。子渊将叔度,自古不得已。
牡丹才过石榴开,岁月惊人老易催。一面红颜春递去,满簪华发夏催来。
蝇头利禄徒劳耳,麟阁功名大晚哉。不必更增川上叹,及时行乐且衔杯。
霜前柿叶一林红,树里溪流极望空。
此景凭谁拟何处,金阊亭下暮烟中。
春风修禊忆江南,酒榼茶垆共一担。
寻向人家好花处,不通名姓即停骖。
湖上仙山隔渺茫,世尘不上渡头航。
白蘋开处藏渔市,红叶中间放鹿场。
落日沈沙罾有影,新霜着树橘生香。
遥闻逋老经行处,芝草葳蕤满路傍。
樽酒前陈,欲举不能。感念畴昔,气结心冤。
日月悠悠,我生告遒。民言无欺,秉烛夜游。
昏期在房,蟋蟀登当。伐丝比簧,庶水忧伤。
忧来如丝,纷不可治。纶山布谷,欲出无岐。
炯炯若穴,萤萤莫绝。无言不疾,鼠思泣血。
霜落颿飘,鸦栖无巢。毛羽单薄,雌伏雄号。
缘子素缨,洒扫中庭。踯踯躅躅,仰见华星。
来日苦少,去日苦多。民生安乐,焉知其它。
美人台上昔欢娱,今日空台望五湖。残雪未融青草死,苦无麋鹿过姑苏。
黄帽传呼睡不成,投稿细细激流冰。分明旧泊江南岸,舟尾春风飐客灯。
千门列炬散林鸦,儿女相思未到家。应是不眠非守岁,小客春意入灯花。
三生定自陆天随,又向顺松作客归。已拚新年舟上过,倩人和雪洗片衣。
沙尾风回一棹寒,椒花今夕不登盘。百年草草都寒夜,自琢春词剪烛看。
笠泽茫茫雁影微,玉峰重叠护云衣。长桥寂寞春寒放,只有诗人一舸归。
桑间篝火却定蚕,风土相传我未谙。但得明年少行役,只裁白伫作春衫。
少小知名翰墨场,十年心事只凄凉。旧时曾作梅花赋,研墨于今亦自香。
环玦随波冷未销,古苔留雪卧墙腰。谁家玉笛吹春怨,看见鹅黄上柳条。
草:夏校本、陆本、许本并作“草”,吟稿本作“柳”。
边理枝头花正开,
妒花风雨便相催。
愿教青帝常为主,
莫遣纷纷点翠台。
天与娇娆缀作花,更于枝上散馀霞。少陵漫道多诗兴,不得当时一句誇。